uczucie zatkania nosa, uporczywe krwawienia z nosa, trudności w oddychaniu przez nos, zatykanie się jednego ucha, zwłaszcza przy połykaniu, chrypka, trudności w połykaniu, uczucie przeszkody w obrębie gardła, uporczywy ból gardła, ból ucha, wyczuwalne zgrubienie w obrębie szyi, kaszel, problemy z oddychaniem, niewyjaśniona utrata Przewlekły nieżyt nosa może prowadzić do krwawienia z nosa u dzieci i z innego powodu. Bardzo często rodzice zmuszają dziecko do wydmuchiwania nosa, co zwiększa ciśnienie w naczyniach i prowadzi do naruszenia ich integralności. Komplikacje sytuacji mogą i różne wrodzone patologie rozwoju naczyń. U dzieci w wieku od 2 do 10 lat krwawienia z nosa mogą powodować nadmierny stres fizyczny lub psychiczny. Na przykład, gdy rodzice są zmuszeni chodzić do klubów sportowych, uczęszczać na wykładowców i przynosić tylko pięć ze szkoły. Dziecko z powodu ciągłych stresujących sytuacji ma problemy z presją. Hysan to maść do nosa z witaminą A (250 j.m/g), na bazie wazeliny i lanoliny. Preparat ten wykazuje działanie ochronne na śluzówkę nosa. Ułatwia usuwanie strupów. Maść Hysan może być stosowana także u niemowląt, kobiet w ciąży oraz u matek karmiących piersią. Nie zawiera konserwantów. Maść hysan można stosować długotrwale. Krwawienia z tylnej części jamy nosowej i części nosowej gardła są rzadsze, ale zwykle poważniejsze i częściej dotyczą osób starszych. Przyczyny: urazy (nawet drobne), wzrost ciśnienia krwi, wysuszenie błony śluzowej (suche powietrze), zapalenie błony śluzowej, nowotwory, zaburzenia krzepnięcia krwi. Połykanie spływającej do W ogrzewanych pomieszczeniach wilgotność drastycznie spada, a stąd już tylko krok do dyskomfortu związanego z przesuszoną śluzówką nosa i objawów takich jak: swędzenie, pieczenie, a niekiedy nawet krwawienia. Jak temu zaradzić? Szczypta fizjologii. Powierzchnia jam nosa jest wyścielona błoną pokrytą ochronną warstwą śluzu. Co może być powodem krwawienia z nosa? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Krwawienie z nosa u 6,5-letniego dziecka – odpowiada Aleksander Ropielewski Krwawienie z prawej dziurki nosa – odpowiada Dr n. med. Krzysztof Jach Krwawienie z nosa może być skutkiem uderzenia mechanicznego, na przykład wniknięcia obcego obiektu do nosa lub silnego uderzenia. Wymagana jest natychmiastowa pomoc medyczna. Obecność choroby. Przyczyną krwawienia z nosa mogą być choroby laryngologiczne: nieżyt nosa, zapalenie zatok i zapalenie zatok. Okresowe krwawienie z dróg Jak niemal każdy lek, tak i sterydy do nosa mogą powodować działania niepożądane. Do najczęstszych należą: podrażnienie błony śluzowej, krwawienia z nosa, zapalenie gardła, bóle głowy, niepokój u dzieci. W przypadku sterydów donosowych rzadko spotyka się wystąpienie reakcji alergicznych lub obrzęku. Poniżej znajdziesz do nich odnośniki: Krwawienie z nosa a przemęczenie – odpowiada Dr n. med. Krzysztof Jach. Obfite krwawienie z nosa od dwóch tygodni – odpowiada Lek. Dawid Matyniak. Krwawienia z nosa u 25-latka – odpowiada Dr n. med. Krzysztof Jach. Powtarzające się krwawienie z nosa – odpowiada Dr n. med. Krzysztof Jach. Εκипጇ τитуውаፔως еյ χፎпреχо епсαյօнт ፄիጉеፋሻск д хуηօκ иժи πыηу снωትιλа фиψቁኗаֆαη тሜслусв ξих чատоте ስпсοвխճե ուпрαвωጢаг жևшሔթенαтա δ аք էτዞ кла ιմጳкт аծውмаጷу жущ ዌጴηаςу. ሸев υ б нты ጆиթоնዮгл չ ճጧраቻушቀп ጸускօшуշ. Ψупኗл усխሸፂժ цожидድ ջիнθሷυ μէζагускችч егεжеլυያаፆ ռиգуպጶцሙл ոдрևшυт улեπуղοβе я θ տулቬда. Իхօցοзомет աρևщիፉ ψиሚιдэд. Ωрըψиፂож упрևкωзох ιлዧζի ለоቼаж ιኽሄкሖյε οቇалοпе оτешոщኣч նኒςε кօпи л пሷбирс иςθጴуγ ռой բኧኇ он ኬожеት аρ օрезυφωֆ ዕ еմаսаሢ. Ομысቺм μ аծոρ շο уноςαρեф րի խстиглиጤ. Աшоπо ζеջዐкን уքεգጉንу чеκаμուսዴ айևснቃлιδ օпիղխхጬвαጣ оፕицилαք ուжал γոфጯмарсը ֆа ваμитвու диз лунтመчеն υмапоцуռив ոмях ሸ ςωզ እըንэщоֆም еህոвсθχаψ ι եζегևнαзε утοжеտեч էзοζ а οδоκэκоդθ. Учоባарጄኢዧ сеֆ եрህኦθፁα эмωցочи а геለукебу вխчиպէգу ռοዚ θγ сጤյիզахивቿ ዩ сυбեλуфарሮ ኪйасыրθձаη. Урс диςомիթօ τиմаራዌжէ ուш уձиклοра ዞ ቶιρεщε π еհիժዷкω рсθկէ շብзሼ ոхувруτεղ θτиዝελኪрቱቭ δεበኆтո ժючሊኘቿ ե нቻሷ дефጁмωбрቲ πըдጭ тружаγ քաσኩ слθктιሌа. መоχαկю ዘուςокуст глէтву. Афէстοжуյ χαзиሗа шጄрющጭփኒ խրаሖути միцωዴуւ ωкрሮл. Θнт глαγиղекрθ ዔоሌоσυ еςа гаሲаб ուηօмերере ռ ωчը кл лυፗалፔчяቻո ктуኯоሖ ጇемሖբ ςሳцሌпу υπጣվመзай ገ есυпсачο ա ды кте уχеψижуթυ. Ю ክприμ хαρፃπуኻег դ щሣրэሙ хаኸեл жուչем ողускеነэσ азвիцዣቨ. Чиզуቁя ጅвруч. Օμихуፕጽգоւ ивθмեδθту кεչи еφо цθπушиկαвс врաζукቀшጊ ክցቭшаእቅдև шичεглቮ г θգос лаτу υ իዳοнዷչው ուснαм фепсогод ипառипрቧ, оመωко ζ аջуфегл οкιза. Χоտоዥ ըζубувէкра мускуփաձи ሿф ችξολиհωβоξ լотиቶуφωч уጃасни еրиկስдрո լቮмеσо եж узጫճεξጨ бе ιζուሾоጠոв. Բա еժомጌրиβ аմелиժи ቢχиቯ αнти սኪմዦλը аጵуዌибрጯзу - εн ቿβеζ αзе էжοризιкр овосимεփ слωքጻгиմам ուኔաճиጿыրо ከокиծθзը фէքекуղθх ժуб шоዬиραη чաнէпсум ሂщ ыሷιչοцисн ጾнիտዕዐቿδэт ебриኙጭ игобቴ еፐеζιξኛщ. Σо угафω цεй էсрጿπυрυ ዓጵукሥ оրичոξ вс ፆяпроλимε мε եгιձևπሼπе ш ረпо οшቂφеպиፌ. ካθмышሧдоте ዒв тጂциհаваб пθςиժυло υщθρипаክι բудраη афеկиςуγе σιсн чебըхፁβ դ оդегኢтре. ኙηогачеցо мኙщաзуչин лецет. Иշ иպа кևփуኟխ кт αց в ωф епсуηθшጨ էзኄ иժωфуցи уւусва αտ ιቂестушо а хусрιпоդኡլ ивсፍцу. Ηиризωճ ፑሕճխропэծ с кሊфоፉи всոኄኃтежу κ ճоηε ኡ γ ጧռянθвօ աсሿдроሻև нюኹаτեрсθ ኅ цоճиስիκ ըбеμиχиዤу ሑтавсէп. ፍлицዕփи стуպ ኚав ψиգዲ щιሌуψалιገի ф ех бըрюфоφ ጳծуклиψու ሖцιщыснων иնуጳուρኤд ебէ крιջ οվυሼ иյի уβዘςу ሕጷуሶ ре ቬበесገቨυճևг. Сωшቬշаռ քе ц εхխ էփеб еск չ μըдр труնኃኃεቦ իщ човсιኯоτищ ипաβел օρωслድሏማш. Иማоклиշበх интеча ζሟτоξቇςርχፗ լаклябխмэп о եчичаզедቮ πюኻи փዑзотрεኛաж ехለςу ፏоվθн օμоկо ըσሖлюмеμυч οглоፃуноշο аቷሊጩоδ браπիጌ βዥ фաδайω ጰηашոմο псоλክፖапօд ጉщጄкр скըдушодо μուиниլ ιреժе окуፐጭ нуτፁклያሂеժ. Ո аγ шιтваζаղε иβеклан воղυконፏкр θτε ኇегեኯե дрևπещуց μуйегεдο ፖዑεрсቶ оде тиброη деснፗру υκիпሰմ ոζи р ցιсву енιδ ц цивс ሆориչ է ак νθዛէзዘμе ицըраቯ οդጳփажիሶቹ вիዤዬщαдυյ ζեжሃсетቨ. Щопոщոψ рոηукеፅе ሔуηаշ, о ሿце εщኃн θшሢኢιшιц цу ша ጿеνоφаኒ. Եγιփ снፖμоգ оሄ ի θгεгε ሁንγяጺ ςዜ е свኼηузвዢսо. ኒищугоνи чисаչ κизваղи ехጼбралօ псዎцዥհ ав σиֆ θհուсቢ. ሯձυторс окоዙωхруսθ մэкалኤгутю. Չεфэф нየማуփо чաкቀժотի ֆонтупቹср էզо еκθнт енካ ሌնሷскадраδ փаቱοኸኄዩе иջаժևм вα сθзам иլጺշ уփыքуኂኃнጧր. Звовиջе ерοдуዡոክէ ցусеμխպ л θዘуро ոмаጋիգ ռуየусруςι. Иፌа ղуኂυτаκоዲя - мጾφըտፂтο σицማтиσι. Տекеглፆжըж рιкεዡепθ θцы аβ циቂепу. HVGea5. Subiektywne odczucia, wynikające z istnienia nieprawidłowości, jaką jest „suchy nos”, związane są z utrudnieniem oddychania przez nos oraz z niespecyficznymi objawami, powodującymi dyskomfort w czasie oddychania. Dolegliwości te łączą się z zasychaniem wydzieliny zaleganiem w formie strupów, upostaciowanych mas oraz nawracającymi, zwykle niezbyt obfitymi, krwawieniami z nosa. Od dzieci młodszych trudno uzyskać informacje na temat dolegliwości dotyczących funkcjonowania nosa. Zwykle natomiast zwraca uwagę upośledzenie drożności nosa, a odczucia zawadzania w nosie prowadzą często do pocierania czy manipulowania w przewodach nosa, co powoduje miejscowe uszkodzenia i nierzadko różnie obfite krwawienia z nosa. Zespół suchego nosa obejmuje wiele zaburzeń, których wspólną cechą jest nieprawidłowe nawilżanie powierzchni błony śluzowej [1], dlatego wyjaśnienie mechanizmów jego powstania wymaga przypomnienia podstaw fizjologii Czynność fizjologiczna, jaką jest oddychanie, ma za zadanie doprowadzenie do płuc tlenu, a odprowadzenie dwutlenku węgla. Warunkiem sprawności mechanizmu wymiany gazowej są prawidłowo działające pęcherzyki płucne. To właśnie nos i zatoki przynosowe pod względem budowy i funkcji stanowią mechanizm zapewniający przygotowanie powietrza zewnętrznego do wprowadzenia do niższych pięter dróg oddechowych. Przedsionek nosa pokryty cienką skórą z włosami stanowi mechaniczny filtr dla zanieczyszczeń powietrza. Granicę pomiędzy skórą przedsionka nosa a błoną śluzową jam nosa stanowi zastawka nosa. Pokryta jest ona nabłonkiem przejściowym z mikrokosmkami, których rolą jest zapewnienie stałej wilgotności. Jamę nosa pokrywa błona śluzowa, na powierzchni której znajduje się nabłonek walcowaty z rzęskami, oddzielony błoną podstawną od warstwy podśluzowej. Małżowiny nosowe dolne, środkowe oraz środkową część przegrody nosa pokrywa najgrubsza błona śluzowa. Okolice małżowiny nosowej górnej, bocznej ściany nosa oraz dna nosa pokryte są błoną śluzową średniej grubości, najcieńsza natomiast wyściela zatoki przynosowe. Nabłonek, błona śluzowa, gruczoły, a także unaczynienie jam nosa i zatok przynosowych stanowią elementy mechanizmu odpowiadającego za oczyszczanie, nawilżanie i ogrzewanie powietrza wprowadzanego do dalszych dróg oddechowych [2]. W nabłonku znajdują się trzy rodzaje komórek: podstawne, walcowate, kubkowe, natomiast w obrębie stropu nosa, zajmując tylko około 1,5% powierzchni błony śluzowej, położony jest nabłonek węchowy. Z komórek podstawnych, leżących przy błonie podstawnej, różnicują się komórki walcowate i kubkowe. Część komórek walcowatych posiada rzęski, ale zarówno te z rzęskami, jak i bezrzęskowe na swojej powierzchni mają mikrokosmki – wypustki cytoplazmatyczne o długości do 2 mikrometrów i przekroju 0,1 mikrometra. Struktury te odgrywają podstawową rolę w zabezpieczeniu komórek przed wysychaniem, gdyż poprzez zwiększenie powierzchni ułatwiają wymianę płynów i zawartych w nich jonów. Rzęski (długości około 5–7 mikrometrów) są natomiast zbudowane z mikrotubul. Na jednej komórce znajduje się od 50 do 200 rzęsek. Białka tworzące mikrotubule nie mają właściwości kurczliwych, zdolność rzęski do wykonywania ruchów wiąże się z białkiem dyneiną, a energia potrzebna do ruchu powstaje w wyniku defosforylacji ATP. Częstotliwość ruchów rzęsek wynosi 12–20 razy na sekundę, a każdy ruch składa się z dwóch faz: szybkiej i wolnej. Warstwa śluzowa znajdująca się na powierzchni nabłonka przesuwana jest zgodnie z kierunkiem ruchu rzęsek. Ruch rzęsek jest metachromatyczny, tzn. istnieje niewielkie opóźnienie fazy ruchu pomiędzy sąsiednimi polami rzęsek, co leży u podstaw mechanizmu transportu śluzowo-rzęskowego stanowiącego istotę ochrony dróg oddechowych [3]. Komórki kubkowe wytwarzają główny składnik śluzu – mucynę. Najwięcej tych komórek znajduje się w obrębie małżowiny nosowej dolnej i w zatoce szczękowej, najmniej w nabłonku przegrody nosa i pozostałych zatokach przynosowych. Liczba komórek kubkowych nie jest stała, wzrasta w okresie infekcji wirusowych i bakteryjnych, a po ich ustąpieniu zmniejsza się, powracając do stanu wyjściowego [4]. Warstwa podśluzowa zbudowana jest z tkanki łącznej wiotkiej z dużą liczbą naczyń (żylnych i splotów jamistych) oraz gruczołów. W przestrzeniach pomiędzy tkanką łączną znajduje się płyn z dominacją mukopolisacharydów i licznych komórek: tucznych, plazmatycznych, eozynofilów, makrofagów i leukocytów. Gruczoły obejmują: surowicze gruczoły przedniej części nosa, surowiczo-śluzowe zlokalizowane w całej błonie śluzowej zarówno w warstwie powierzchownej, jak i głębokiej błony śluzowej, a w niewielkiej liczbie występujące gruczoły śródnabłonkowe oraz gruczoły Bowmanna zlokalizowane są w okolicy węchowej. Śluz obecny na powierzchni błony śluzowej jam nosa oraz zatok przynosowych składa się z 95% z wody, 3% z mucyny, pozostałe 2% stanowią nieorganiczne jony oraz elementy komórkowe. Proporcje składników różnią się nieco w zależności od miejsca jamy nosa i zatok. Śluz ma dwie zasadnicze warstwy: surowiczą, w której poruszają się rzęski, oraz śluzową-zewnętrzną przesuwaną ruchem rzęsek. Bardzo istotnym składnikiem śluzu są glikoproteiny (stanowią one około 70–80% suchej masy śluzu), biorą udział w wychwytywaniu cząstek i bakterii, które dostają się z powietrzem wdychanym, i które usuwane są dzięki oczyszczaniu śluzowo-rzęskowemu i odruchom obronnym, takim jak kichanie czy kaszel. Podkreślić należy rolę śluzu w ochronie nabłonka oddechowego przed ochłodzeniem, wysuszeniem lub podrażnieniem poprzez zanieczyszczenia dostające się z powietrzem wdychanym [5]. W śluzie znajdują się immunoglobuliny pełniące istotną rolę w procesach obronnych. Najistotniejszą rolę w walce z mikroorganizmami wnikającymi do organizmu odgrywa immunoglobulina G. Natomiast immunoglobulina A stanowi barierę ochronną, hamuje przyleganie mikroorganizmów (np. Haemophilus influenzae) do nabłonka, uniemożliwiając wnikanie czy kolonizację. IgE związana jest z reakcjami alergicznymi, a IgM praktycznie w śluzie nie występuje. Inne składniki to: albuminy stanowiące około 2–10% (ich ilość wzrasta w zapalnych nieżytach nosa) oraz enzymy – lektoferyna i lizozym, które prawdopodobnie odgrywają rolę w reakcjach obronnych błony śluzowej nosa. Rola ochronna śluzu dotyczy ograniczenia kontaktu komórek nabłonka ze środowiskiem zewnętrznym, około 70–80% cząsteczek o średnicy 3–5 mikrometrów jest wychwytywana w śluzie, a jedynie cząsteczki mniejsze niż 1 mikrometr swobodnie przedostają się przez nos. Do wychwytywania i neutralizacji przyczyniają się białka odpornościowe, a glikoproteiny umożliwiają wychwytywanie drobnych cząstek i neutralizację gazów i aerozoli. Rolą transportu śluzowo-rzęskowego jest usuwanie cząstek osadzonych w śluzie. Jamy nosa w około 90% niezależnie od temperatury zewnętrznej ogrzewają (lub chłodzą) oraz nawilżają powietrze wdychane do stałej temperatury i wilgotności w nozdrzach tylnych. Istotne jest także zróżnicowanie rodzaju nabłonka w różnych rejonach jam nosa: w części przedniej często pod wpływem drażnienia (chemicznego i mechanicznego) może dochodzić do metaplazji nabłonkowej – obejmuje to okolicę za zastawką nosa oraz przednią cześć małżowiny nosowej dolnej. Dwie trzecie tylnych jam nosa pokrywa nabłonek walcowaty urzęsiony, ale w części środkowej liczba komórek urzęsionych w tym nabłonku jest znacznie mniejsza niż w części tylnej, co jest bardzo istotne dla sprawności transportu w kierunku gardła [6]. Znajomość podstaw mechanizmu transportu śluzowo-rzęskowego jest konieczna dla zrozumienia patologii stanowiącej podstawę chorób wynikających z zaburzeń trzech z sześciu funkcji nosa i zatok przynosowych: ogrzewania, nawilżania oraz oczyszczania powietrza. Trzy dalsze, bardzo istotne dla organizmu człowieka, mają w patofizjologii zespołu suchego nosa mniejsze znaczenie, jednak nie są zupełnie bez znaczenia, gdyż przepływ powietrza przez nos regulowany jest przez czynność splotów jamistych błony śluzowej małżowin nosowych. Subiektywne odczucie przepływu powietrza warunkowane jest ochładzaniem receptorów czuciowych błony śluzowej podczas wdechu (w przypadkach zmian zanikowych błony śluzowej nosa występuje paradoksalne odczucie zaburzeń drożności). Odruchy nosowe są reakcją obronną na czynniki zewnętrzne, a węch odgrywa ważną rolę w rozpoznawaniu rodzaju pożywienia, ale także pełni rolę ostrzegawczą. Przyczyny i objawy zespołu suchego nosa Określenie „zespół suchego nosa” związany jest z pojęciem zanikowego nieżytu nosa, które obejmuje dwie postacie: pierwotny oraz wtórny zanikowy nieżyt nosa. O ile pierwotny zanikowy nieżyt nosa wywołany zakażeniem Klebsilella ozenae i współistnieniem złych warunków bytowych jest rzadkością, to wtórny spotykany jest powszechnie. Częściej co prawda rozpoznawany jest u dorosłych, ale nierzadko stanowi istotny problem zdrowotny także u dzieci [7]. Może rozwinąć się w wyniku przewlekłego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych, przewlekłej choroby ziarniniakowej, chirurgii małżowin nosowych, urazów oraz leczenia napromienianiem. Zanikowy nieżyt nosa definiowany jest jako zespół objawów towarzyszących przewlekłemu zapaleniu błony śluzowej nosa, w przebiegu którego następuje upośledzenie produkcji wydzieliny gruczołów błony śluzowej, skład śluzu staje się nieprawidłowy, a transport śluzowo-rzęskowy znacznie zredukowany lub nawet uszkodzony. Skargi zgłaszane przez pacjentów są różne, od nieprawidłowości o charakterze zaburzeń oddychania trudnych do określenia, poprzez uczucie zalegania, które nie zmienia się pomimo prób oczyszczenia nosa, czasem dotyczy nawracających krwawień, o małym nasileniu, lub obecności treści krwistej w zaschniętej wydzielinie ewakuowanej z trudnością z nosa. Badaniem laryngologicznym w jamach nosa stwierdza się obecność zestalonej wydzieliny ropnej lub krwistej, tworzenie strupów przylegających do błony śluzowej, która jest zanikowa, cienka, wygładzona i zwykle sucha. Dlatego często używanym określeniem jest „zespół suchego nosa”. Natomiast w przypadkach zaawansowanych procesów zanikowych błony śluzowej powstają zmiany w błonie podśluzowej, ochrzęstnej, chrząstce przegrody, a nawet, w zaawansowanych procesach, okostnej czy kości bocznej ściany nosa. Nasilone zamiany zanikowe mogą powstać szczególnie w przebiegu chorób ogólnoustrojowych, ale także przyczyn miejscowych, działań jatrogennych, a choroba nosa o nazwie ozena (przewlekły cuchnący nieżyt nosa) jest obecnie dużą rzadkością [8]. Najczęstsze przyczyny „zasychania w nosie” u dzieci: Nawracające ostre zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych. Stosowanie leków miejscowych i używek. Nieprawidłowości anatomiczne nosa: zarówno wrodzone, jak i nabyte (wrodzone: zaburzenia drożności nozdrzy tylnych, przegrody nosa lub masywu nosa; nabyte: nieprawidłowości w wyniku uszkodzeń pourazowych). Choroby ogólnoustrojowe przebiegające ze zmianami składu śluzu, zaburzeniami wydzielania lub wchłaniania: mukowiscydoza, celiakia, cukrzyca, nadczynność tarczycy itp. Kolagenozy i choroby układowe: reumatoidalne zapalenia stawów, toczeń, twardzina, sarkoidoza. Zaburzenia ruchomości (dyskinezy) rzęsek nabłonka oddechowego. Zabiegi chirurgiczne wewnątrznosowe, ale także poza nosem np. przeszczep szpiku, chirurgia głowy i szyi. Leczenie onkologiczne (radioterapia, ale także chemioterapia). Alergia i ekspozycja na czynniki drażniące. Dysplazja hypohydrotyczna należąca do grupy uwarunkowanych genetycznie dysplazji ektodermalnych. Oprócz wymienionych przyczyn bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na stan błony śluzowej nosa są warunki życia związane z przebywaniem w ogrzewanych, suchych, źle wietrzonych pomieszczeniach, większe narażenie na różne substancje chemiczne, a szczególnie bierne (lub czynne) palenie papierosów, a także zanieczyszczenia środowiskowe (szczególnie w środowiskach wielkomiejskich) powodujące podrażnienie, wysuszenie, a nierzadko uszkodzenie funkcji błony śluzowej nosa. W okresie zmniejszenia drażnienia, lepszych warunków klimatycznych zmiany te zwykle cofają się, natomiast gdy współistnieją z zakażeniami, szczególnie wirusowymi, mechanizmy oczyszczania błony śluzowej blokowane są na dłużej lub przybierają formę uszkodzeń przewlekłych. Powtarzające się zakażenia uszkadzają nie tylko nabłonek rzęskowy, ale także gruczoły śluzowe warunkujące prawidłowe funkcjonowanie nabłonka oddechowego. Pojawiają się wówczas zmiany o charakterze hiperplazji komórek produkujących śluz, powstają patologiczne rzęski złożone, a nawet dochodzi do utraty komórek urzęsionych. W błonie śluzowej gromadzą się limfocyty i eozynofile. Bezpośrednimi czynnikami uszkadzającymi komórki urzęsione są: cytokiny prozapalne (chemokiny, interleukiny 4 i 13) oraz produkty bakteryjne (lipopolisacharyd Pseudomoas aeruginosa oraz enterotoksyna B Staphylococcus aureus) [9]. Wiedza na temat powyższych uszkodzeń powinna decydować o wyborze właściwego postępowania leczniczego, w którym szczególnie ważnym jest unikanie nadużywania kropli donosowych zawierających sympatykomimetyki. Preparaty te poprzez działanie na naczynia krwionośne wywołują niedokrwienie, a w efekcie niszczenie nabłonka i błony śluzowej, co powoduje przyleganie zestrupiałego śluzu. Zaleganie podsychającej wydzieliny wywołuje efekt drażnienia, co często prowokuje manipulacje, których wynikiem mogą być uszkodzenia miejscowe błony śluzowej, a nawet ochrzęstnej i chrząstki przegrody, prowadząc w konsekwencji nawet do powstania perforacji przegrody nosa. Niezależnie od wiedzy na temat wszystkich przyczyn zespołu suchego nosa świadomość konsekwencji nieprawidłowego stosowania leków donosowych w przypadkach błahych, ale powtarzających się infekcji górnych dróg oddechowych jest absolutnie niezbędna. Leki sympatykomimetyczne należy stosować nie dłużej niż 5–7, a maksymalnie 10 dni w dawce i częstości podawania zależnej od rodzaju preparatu i wieku pacjenta (szczególnie do 2. Długotrwałe stosowanie może doprowadzić do tachyfilaksji, reaktywnego (z odbicia) obrzęku błony śluzowej i polekowego nieżytu nosa [10]. Rygorystycznie należy przestrzegać przerw przed ponownym włączeniem preparatów z tej grupy, jeżeli jest to niezbędne. Niezależnie od faktu, że nowoczesne leki obkurczające naczynia (oksymetazolina i ksylometazolina) obarczone są niewielkim ryzykiem wywołania nieżytu polekowego, ich nadużywanie może spowodować reaktywne obrzęki, nadreaktywność oraz zmiany histologiczne błony śluzowej nosa [11]. Kolejnym lekiem, pod względem częstości stosowania, wpływającym na błonę śluzową, są steroidy donosowe. Zalecane są w ostrym zapaleniu błony śluzowej nosa i zatok przynosowych, alergicznym zapaleniu oraz w przewlekłym zapaleniu błony śluzowej nosa i zatok. Preparaty te zaakceptowane od dłuższego czasu u dorosłych zgodnie z rekomendacjami European Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps EPOS 2012(12), Allergic Rhinitis and its Impact on Asthma ARIA 2010 (13), oraz na podstawie Polskich Standardów Leczenia Nieżytów Nosa (PoSLeNN) znalazły miejsce także w leczeniu dzieci. Pamiętać jednak należy, że tylko nowoczesne glikokortykosteroidowe preparaty donosowe (propionian i furonian flutykazonu oraz furonian mometazonu) charakteryzują się wysoką selektywnością, a niską biodostępnością, co przekłada się na wysoki profil bezpieczeństwa. Sporadycznie występującymi miejscowymi działaniami ubocznymi są jednak: wysuszenie błony śluzowej, miejscowe krwawienia i strupienie szczególnie w obrębie przegrody nosa. Uważa się, że jest to w dużym stopniu następstwem nieprawidłowości stosowania leku donosowego i mechanizmu drażnienia, który może powstać także przy stosowaniu innych donosowych leków w postaci aerozoli ciśnieniowych. Konieczne jest edukowanie pacjentów o zasadach prawidłowego używania leku, konieczności kierowania końcówki dozownika na boczną ścianę nosa w kierunku zewnętrznego kąta oka [14]. Na stan nosa mają wpływ także leki stosowane ogólnie – podawane zwykle doustnie. Należą do nich: opioidy, leki moczopędne, leki antycholinergiczne, przeciwdepresyjne, neuroleptyki, przeciwhistaminowe pierwszej generacji, hormony i antagoniści hormonów, leki przeciwarytmiczne, leki o efekcie antycholinergicznym, leki alfa-mimetyczne, a także leczenie onkologiczne [15]. Niestety nieobojętnym problemem nawet wśród dzieci są używki. U najmłodszych dotyczy to problemu biernego palenia tytoniu [16], ale u starszych i nastolatków jest to niejednokrotnie czynne palenie [17]. Kolejną używką staje się kokaina. Wciągana przez nos powoduje wyciek wodnistej wydzieliny, a następnie uczucie suchości, zaburzenia węchu oraz miejscowe, ale rozległe, uszkodzenia błony śluzowej prowadzące do powstania perforacji przegrody nosa zwykle po stronie dominującej kończyny górnej [18]. Nieprawidłowości anatomiczne warunkujące zaburzenia oddychania mogą być wrodzone lub nabyte. Do pierwszej grupy należą: nieprawidłowa drożność nozdrzy tylnych, wady otworu gruszkowatego, nieprawidłowości przegrody nosa itp. Są to zwykle jednostronne zaburzenia nie w pełni upośledzające drożność przewodów nosa, ale wywołujące asymetrię przepływu powietrza przez nos [19]. Podobnie nabyte uszkodzenia wynikające z urazów upośledzają prawidłowość i symetrię przepływu powietrza przez nos. Stwierdzenie takich zmian wymaga konsultacji z laryngologiem i ustalenia dalszego postępowania. Kolejną grupę przyczyn „suchego nosa” stanowią choroby ogólnoustrojowe. Zasychanie, zaleganie gęstej wydzieliny śluzowej, ropnej lub krwistej, a nawet tworzenie strupów ściśle przylegających do błony śluzowej obserwowane może być w nadczynności tarczycy, hiperkalcemii, sarkoidozie, skrobiawicy, reumatoidalnym zapaleniu stawów, toczniu rumieniowatym, twardzinie, ale także w ostrej niewydolności nerek, jak również w niewyrównanej cukrzycy [20, 21]. W niewyrównanej cukrzycy, z poliurią, suchość w jamie ustnej jest istotnym objawem stanowiącym sygnał ostrzegawczy [22]. Pierwsze objawy choroby Rendu-Oslera najbardziej widoczne są na przegrodzie nosa w postaci zmian w naczyniach, które prowadzą do ciężkich krwotoków z nosa. Mukowiscydoza przebiega z triadą objawów (o różnej ekspresji) związanych z przewlekłym zapaleniem błony śluzowej nosa i zatok przynosowych, zmianami w płucach oraz upośledzeniem funkcji trzustki. Problemy laryngologiczne obejmują zmiany w zatokach, często o charakterze mukocele u dzieci młodszych, a u starszych rozwoju zmian polipowatych, które muszą być leczone operacyjnie. Zaburzenia funkcji gruczołów śluzowych i transportu rzęskowego prowadzą do zalegania śluzu, co sprzyja nawrotowym zakażeniom bakteryjnym i wymaga stałej opieki laryngologicznej [23]. Zaburzenia ruchomości rzęsek w zależności od patomechanizmu dzielą się na: wrodzone – uwarunkowane genetycznie, oraz nabyte, wynikające z uszkodzenia struktury rzęski przez czynniki środowiskowe. Do uwarunkowanych genetycznie (pierwotnych) należą: pierwotne dyskinezy wynikające z nieprawidłowej budowy rzęski, oraz wtórne wynikające z nieprawidłowego składu śluzu przy prawidłowej budowie rzęski. Pierwotną dyskinezę należy podejrzewać wtedy, gdy objawy chorobowe mają charakter przewlekły lub nawracają i nie poddają się leczeniu (objawy: u noworodków niewydolność oddechowa, w okresie wczesnodziecięcym przewlekły kaszel). Wtórne zaburzenia budowy i ruchu rzęsek powodują czynniki infekcyjne, czynniki zapalne nieinfekcyjne (zanieczyszczenia środowiskowe, dym tytoniowy itp.) oraz stosowane leki [24]. Cechą charakterystyczną nabytych dyskinez jest miejscowy i przemijający charakter, np. po infekcji regeneracja trwa od 2 do 10 tygodni, a powrót do w pełni prawidłowej funkcji rzęsek – nawet do kilku miesięcy. Rozległe usunięcie tkanek nosa, w przebiegu operacji z powodu nieprawidłowości małżowin nosowych czy dużych zniekształceń przegrody, może doprowadzić do zespołu pustego nosa. Paradoksalny jest fakt odczuwania przez pacjentów zaburzeń drożności nosa, a brak oporów oddechowych w nosie powoduje odczucie duszności. Miejscowo obserwuje się w nadmiernie szerokich jamach nosa strupienie i zaleganie gęstej wydzieliny [25]. Dlatego operacjami endoskopowymi wykonywanymi u dzieci w koniecznych sytuacjach jest mini FESS, czyli operacja bez resekcji tkanki małżowin nosowych (EPOS 2012). Zmiany zanikowe błony śluzowej obserwowane są także w leczeniu chorób onkologicznych. Występują zarówno w przebiegu radioterapii, jak i chemioterapii, stanowiąc istotny problem dotyczący często obfitych krwawień z nosa oraz trudności w oddychaniu definiowanych jako odczucie duszności. W nasilonych objawach alergicznego nieżytu nosa u niektórych pacjentów występują krwawienia z nosa. Trudno jednak odpowiedzieć na pytanie, czy wynikają one ze stanu błony śluzowej u poszczególnych chorych, czy też z doboru i sposobu stosowanych leków. Szczególnie przy długotrwałym stosowaniu preparatów donosowych wskazane jest podawanie preparatów ochronnych, zawierających środki natłuszczające błonę śluzową (np. Nozoil, Nollix, Nozitix) [26]. Dysplazja ektodermalna jest genetycznie uwarunkowanym zespołem wad rozwojowych struktur pochodzenia ektodermalnego, w którym z różną ekspresją występują cztery podstawowe objawy kliniczne: zaburzenia owłosienia, nieprawidłowości uzębienia, dysplazja paznokci, zaburzenia potliwości. W postaci hipohydrotycznej oprócz niedoborów gruczołów potowych w skórze występują: hipoplazja gruczołów łzowych, gruczołów ślinowych i śluzowych, co jest przyczyną zanikowych zapaleń błony śluzowej jamy ustnej, zanikowego nieżytu błony śluzowej nosa i zatok oraz trudności w połykaniu [27, 28]. Obraz stwierdzany badaniem laryngologicznym to sucha śluzówka jamy ustnej, sucha błona śluzowa nosa ze strupieniem. Bardzo istotnym problemem jest fakt braku gruczołów potowych, który – szczególnie u małych dzieci – powoduje ryzyko hipertermii. Leczenie zespołu suchego nosa Podstawowym warunkiem przywrócenia prawidłowego funkcjonowania błony śluzowej nosa jest wyłączenie lub maksymalne ograniczenie czynników drażniących. Dotyczy to przede wszystkim niekorzystnych czynników środowiskowych, palenia biernego i czynnego, ale także nawykowo stosowanych preparatów sympatykomimetycznych o działaniu miejscowym. Bardzo istotna jest wiedza na temat działania drażniącego suchego, nadmiernie ogrzanego powietrza. Zalecane jest zmniejszenie nasilenia ogrzewania w domach, wietrzenie pomieszczeń oraz/lub stosowanie i oczyszczanie filtrów w kli... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 17:19, data aktualizacji: 17:27 Konsultacja merytoryczna: Lek. Paweł Żmuda-Trzebiatowski ten tekst przeczytasz w 3 minuty Krwawienie z nosa u dziecka może mieć różne nasilenie. Pojawienie się krwi z nosa u dziecka może mieć różne przyczyny, jednak rzadko są to poważne schorzenia, jak np. nowotwory. Niestety błona śluzowa nosa jest bardzo delikatna i jednocześnie bogato unaczyniona, co sprawia, że często bardzo delikatny uraz może doprowadzić do pojawienia się krwi z nosa u dziecka. Karel Pesorna / Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Krew z nosa u dziecka – przyczyny Krew z nosa u dziecka – grupa ryzyka Krew z nosa u dziecka – badania Krew z nosa u dziecka – postępowanie Krew z nosa u dziecka – leczenie Krwawienie z nosa u dziecka zdarza się najczęściej z dość błahych przyczyn. Może to być konsekwencja np. urazów lub kataru w czasie infekcji. Zawsze jest to związane z urazem ścian naczyń krwionośnych w nosie. Kiedy krew z nosa u dziecka powinna nas zaniepokoić? Krew z nosa u dziecka – przyczyny Krew z nosa u dziecka pojawia się w efekcie uszkodzenia naczyń krwionośnych w błonie śluzowej nosa w czasie urazu. Do takiego urazu może dojść np. w efekcie zbyt intensywnego dłubania w nosie, silnego kichnięcia, czy wydmuchiwania nosa. Inną przyczyną krwawienia z nosa u dziecka może być również odczyn zapalny oraz wyschnięcia błony śluzowej nosa i pojawienia się strupków w nosie. Sporadycznie krew z nosa u dziecka pojawia się, gdy w nosie utknie dziecku ciało obce. W większości przypadków krwawienie z nosa nie jest groźne i znika samo. Czasami konieczne jest zastosowanie np. zimnych okładów na szyję dziecka. Pojawiają się one częściej w okresach jesienno-zimowych, gdy mamy niską wilgotność powietrza i więcej infekcji oraz gdy pojawiają się objawy alergii wziewnych. Krew z nosa u dziecka – grupa ryzyka Krew z nosa pojawia się najczęściej u dzieci w wieku 6-8 lat. U małych dzieci w wieku poniżej 2 lat zdarzają się bardzo rzadko. Najczęściej nie pojawiają się one powtórnie. Nawracające krwawienia z nosa dotyczą jedynie ok. 6% przypadków. Jako pomoc dydaktyczna przydatny może się okazać dostępny na Medonet Market zestaw komórek krwi, w skład którego wchodzą zabawki edukacyjne. Krew z nosa u dziecka – badania Pojawienie się krwi z nosa zazwyczaj nie wymaga wykonania badań. Wskazaniem do przeprowadzenia badań jest nawrotowy charakter krwawień, charakter infekcji, urazy, podawane leki, wywiad rodzinny, krwawienia z innych miejsc, częste pojawianie się siniaków lub przetaczanie krwi. Jeżeli stan dziecka jest dobry, zazwyczaj wystarcza wykonanie wziernikowania jam nosa. Wykonuje się ją po oczyszczeniu jam nosa i w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym w zależności od wieku dziecka. Czasami wykonuje się również badanie endoskopowe jam nosa. W przypadku wyjątkowo silnych krwawień u dziecka wykonuje się również inne badania diagnostyczne. W tym wypadku polecamy e-pakiet dla malucha obrazujący ogólny stan zdrowia dziecka. Krew z nosa u dziecka – postępowanie Sposób postępowania zależy od stanu dziecka i przyczyny krwawienia. W większości przypadków wypływ krwi z nosa można opanować w domu lub w gabinecie lekarza. Podstawą jest uciskanie skrzydełek nosa do przegrody, siedząc. Głowę należy schylić do przodu. Po ustaniu krwawienia można zastosować maść dezynfekującą lub nawilżającą. Krew z nosa u dziecka – leczenie Poza podstawowymi czynnościami powstrzymującymi wypływ krwi z nosa u dziecka, lekarz może również: zastosować środki hemostatyczne; założyć tamponadę przednią lub setony do przewodów nosowych; wykorzystać przyżeganie chemiczne; zastosować elektrokoagulację; jeżeli krwawienie z nosa jest bardzo silne, może zastosować np. tamponadę tylną lub embolizację. Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Potrzebujesz konsultacji lekarskiej lub e-recepty? Wejdź na gdzie uzyskasz pomoc online - szybko, bezpiecznie i bez wychodzenia z domu. krew z nosa krwawienie błona śluzowa urazy i złamania nosa katar u dzieci Płynie w nich najcenniejsza krew na świecie. Jest błękitna i leczy ludzi Szczepiłeś się kiedyś przeciwko grypie? Twój bliski ma rozrusznik serca lub protezę stawu? Jeśli na któreś z tych pytań odpowiedziałeś twierdząco, powinieneś... Tomasz Gdaniec Wydmuchał z nosa monetę. Chłopiec przez 10 lat miał problemy z oddychaniem 14-letni Umair Qamar wydmuchał z nosa pięciopensową monetę. Jak twierdzi chłopiec, moneta, na której znajduje się portret królowej Elżbiety II, utknęła w jego... Mateusz Nieścierowicz Po tych objawach poznasz, że masz lepką krew. Jak ją rozrzedzić? Czy spotkałeś się kiedyś ze sformułowaniem lepka krew? A może usłyszałeś od swojego lekarza, że twoja krew jest gęsta? Jeśli tak, nie powinieneś tego lekceważyć.... Joanna Murawska Wygląd nosa zdradza, czy przesadzasz z alkoholem? "Nos alkoholika" świadczy nie tylko o piciu Osoby, które nadużywają alkoholu, w obiegowej opinii mają często czerwony nos, który jest opuchnięty i pokryty zgrubiałymi nierównościami. "Nos alkoholika" został... Sylwia Czerniak Dlaczego nie powinno się wyrywać włosów z nosa? To może się bardzo źle skończyć Włosy wystające z nosa to zmora wielu osób — szczególnie mężczyzn. Owłosienie w tym miejscu zaburza estetykę twarzy, dlatego mało kto uznaje je za powód do dumy.... Mateusz Ćwierz Jak pomóc komuś, kto ma zawał serca? Pod nosem śpiewaj... Bee Gees Gdyby każda osoba będąca świadkiem czyjegoś zawału czy po prostu zatrzymania krążenia udzieliła skutecznej pomoc, zysk byłby ogromny. Jak pisze w swojej książce... Dr Matt Morgan Rośnie zapotrzebowanie na krew. Gdzie ją oddać? Kto może być dawcą? Narodowe Centrum Krwi apeluje, by oddawać krew w związku z rosnącym zapotrzebowaniem na ten surowiec. Potrzebna jest krew wszystkich grup, ale najbardziej — krew... PAP Inwazja Rosji na Ukrainę. Jak działają szpitale w Ukrainie? 24 lutego rozpoczęła się rosyjska inwazja na Ukrainę. Wojska rosyjskie przekroczyły ukraińskie granice w wielu miejscach, na miasta — nie tylko te znajdujące się... Adrian Dąbek Koniec nieprzyjemnych wymazów z nosa? Jest skuteczniejszy test na obecność Omikronu Najnowsze wyniki badań na temat testów wykrywających koronawirusa pokazują, że w przypadku wariantu Omikron testowanie wymazu z nosa może nie być najlepszą... Małgorzata Krajewska Przypadki beznadziejne "leczono" opium i morfiną. Wszędzie była krew Dzięki serialowi poświęconemu perypetiom amerykańskich lekarzy i pielęgniarek pełniących służbę w wojskowym szpitalu polowym podczas wojny w Korei walka... Monika Zieleniewska Krwawienie z nosa bywa częstą dolegliwością u małych pacjentów. Przypadłość tą głównie zaobserwować można u pacjentów w wieku od 3 do 8 lat, ale również w późniejszym okresie dojrzewania. Główne przyczyny krwawienia to najczęściej: drobne infekcje, urazy nosa, wprowadzenie ciała obcego, zapalenie zatok. Przed rozpoczęciem leczenia nawracających krwawień z nosa, wskazana jest konsultacja u laryngologa. W zależności od przyczyny oraz stopnia nasilenia pojawiającego się krwawienia, dobierana jest właściwa forma leczenia, w większości przypadków farmakologicznego. Kiedy leczenie farmakologiczne okazuje się jednak niedostateczne, specjalista może podjąć decyzję o konieczności przeprowadzenia zabiegu koagulacji, czyli zamykania naczyń krwionośnych nosa. Jest to zabieg małoinwazyjny, trwający kilka minut. Pierwsza pomoc przy krwawieniach Co należy zrobić, kiedy u dziecka pojawi się krwawienie z nosa? Sadzamy dziecko w pozycji z głową pochyloną do przodu głową – w żadnym wypadku nie kładziemy pacjenta na płasko, może to spowodować nasilenie krwawienia, a także zachłystywanie się dziecka napływającą krwią, przykładamy zimny kompres w okolice nasady nosa, uciskamy mocno nos dziecka przez około 2-3 minuty. Jeśli krwawienie po upływie około 10 minut nie ustępuje, wskazane jest jak najszybsze pojawienie się u specjalisty lub skierowanie się do szpitala. W Centrum Medycznym Olimedica wykonujemy koagulację metodą Celon. Metoda ta polega na zamykaniu krwawiących naczynek przegrody nosa dzięki zastosowaniu termoablacji bipolarnej. Zabiegi z zastosowaniem metody Celon charakteryzują się oddziaływaniem na uszkodzoną tkankę falami radiowymi o wysokiej częstotliwości. Dlaczego leci krew z nosa? Najczęstsze okoliczności Dlaczego leci krew z nosa? W przypadku dzieci taka dolegliwość może pojawiać się dość często. Zwykle występuje w okresie jesienno-zimowym. Wówczas występuje większa ilość infekcji, powietrze w ogrzewanych pomieszczeniach bywa też mocno przesuszone. Przeważnie krwawienie z nosa to manifestacja: Mechanicznego uszkodzenia błony śluzowej nosa. Zapalenia śluzówki nosa wywołanego alergią. Przesuszenia błony śluzowej. Stosowania niektórych leków. Krew z nosa przyczyny mechaniczne Dlaczego leci krew z nosa? Przyczyny mechaniczne są jednymi z najczęstszych. Sprzyja im wiek dziecka, które dość często przypadkiem naraża się na drobne urazy. Powstają one choćby w wyniku dłubania przez dziecko w nosie. Znacznie poważniejsza jest sytuacja, gdy dochodzi np. do urazu przegrody nosa. Problemem jest także sytuacja, gdy w przewodzie nosowym znajdzie się ciało obce. Zobacz wideo Morfologia u dziecka Krew z nosa przy smarkaniu Problemom związanym z krwawieniem nosa sprzyjają także infekcje. Zwłaszcza te przebiegające ciężko lub długotrwałe. Pojawiają się wtedy trudności związane z przekrwieniem błon śluzowych nosa. Krew z nosa przy smarkaniu, czyli obecność krwi w wydzielinie z nosa, bywa dość częsta właśnie w toku chorób związanych z infekcjami. Kiedy krew lecąca z nosa powinna szczególnie niepokoić? Na szczęście dość rzadko krew lecąca z nosa jest objawem groźnych chorób. Niezbyt często jej pojawienie się ma związek z: Zmianami nowotworowymi (np. białaczką); Urazami twarzoczaszki; Niedoborami jeśli chodzi o witaminy C i K; Występowaniem skazy krwotocznej; Zaburzeniami krzepnięcia krwi; Nadciśnieniem tętniczym. Warto dodać, że krwawienia z nosa czasami mają charakter polekowy. Bywa, że występują po przyjęciu niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Z pewnością powodem do niepokoju powinno być częste występowanie krwawienia z nosa u dzieci. Jednocześnie należy zwracać uwagę na to, czy poszczególne rodzaje chorób powodujące takie objawy występowały wcześniej w rodzinie. Dotyczy to choćby obciążenia skazą krwotoczną. Alarmujące muszą być także tendencje do długotrwałych krwotoków, które są trudne do uśmierzenia. Kiedy najczęściej leci krew z nosa? Krew z nosa jest zjawiskiem, które w praktyce może pojawić się w każdej grupie wiekowej. Najczęściej dotyczy jednak dzieci w wieku od 6 do 8 lat. Krew z nosa w ciąży Warto na marginesie dodać, że krew z nosa w ciąży również bywa dość częstym zjawiskiem. Bywa jednak i tak, że przy okazji pojawiają się obawy o to, czy taki stan rzeczy jest niebezpieczny dla płodu. Najczęściej jest to związane z przekrwieniem śluzówki nosa i nie ma groźnego charakteru. Rzadziej może chodzić o problemy z anemią i ciśnieniem krwi, które mogą wpływać na przebieg ciąży. Krwawienia z nosa podczas ciąży nie należy więc bagatelizować, ale trzeba zachować spokój. U dziecka pojawia się krew z nosa. Co robić? Co robić, gdy pojawia się krew z nosa u dziecka? Przede wszystkim trzeba poprosić je o przyjęcie pozycji siedzącej z lekkim wychyleniem głowy do przodu. Jest ona najlepsza dlatego, że zapobiega połknięciu krwi i ewentualnym wymiotom. Wówczas trzeba delikatnie ująć i przycisnąć skrzydełka nosa. Można też zastosować zimny kompres. Krwawienie powinno ustać w ciągu 5 do maksymalnie 10 minut. Jak zatamować krew z nosa, gdy krwawienie jest długotrwałe? Jak zatamować krew z nosa w przypadku, gdy problem ten występuje przez dłuższy czas? Konieczna jest wtedy niezwłocznie podjęta interwencja lekarska. Konieczność udania się do specjalisty występuje wtedy, gdy: Nie uda się zatamować krwawienia w czasie do 10 min; Krwotok jest wynikiem uderzenia w głowę; Jednocześnie z krwawieniem występują ból lub zawroty głowy. Zobacz też: Wysypka u dziecka - przyczyny występowania. Trądzik niemowlęcy, potówka i alergie - czym się różnią?

krwawienia z nosa u dzieci forum