Przełóż do niskiej tortownicy lub na blachę i odstaw znów do wyrośnięcia na około 30 minut. W tym czasie przygotuj sos. Oliwę rozgrzej na patelni, dodaj koncentrat, pomidory, oregano, sól, pieprz. Gotuj na małym ogniu około 30 minut. Wyrośnięte ciasto posmaruj sosem, dodaj pokrojoną mozarellę, piecz około 10 minut w 250 stopniach. Jak zrobić pizzę? 1. Drożdże rozpuść w ciepłej wodzie 150 ml, dodaj 2 łyżki mąki. 2. Wymieszaj z odrobiną cukru, odstaw na 30 minut do wyrośnięcia. 3. Dodaj szklankę mąki, szczyptę soli i wymieszaj całość. 4. Wlej łyżkę oliwy i wyrób ciasto, odstaw na 30 minut. Tak jak w prawdziwym życiu, klienci nie zawsze zamawiają tylko pozycje z menu, ale zamiast tego proszą różne warianty pizzy jak pizze pół na pół lub dodawanie nowych składników do już istniejących przepisów. Odblokujesz różne przepisy według rozdziałów i dokładnie tak wymienimy je w naszym artykule. Rozdział 1 Typ 450 sprawdzi się za to bardzo dobrze na pizzy w stylu deep dish, gdzie w grę wchodzi masełko. Mąka pszenna uniwersalna (typ 480) – jak sama nazwa wskazuje, można jej używać dosłownie do każdego wypieku, dlatego w naszym domu posiadamy całe zapasy mąki uniwersalnej. Wypiekamy z niej bułki do burgerów, chleby, smażymy tortille Wstaw tak przygotowaną pizzę do nagrzanego piekarnika na około 5-9 minut (w zależności od tego jak cienko rozwałkowałaś ciasto). Pilnuj ciasta już od 4 minuty w piekarniku -1 minuta może zmienić diametralnie jej "życie". Pieczywo Jak samemu zrobić domowe drożdże na chleb lub na pizzę w 12 godz. Każdy z nas może zrobić sobie drożdże w 12 godz. a potem upiec pyszny chleb l Włoska; Śródziemnomorska; Pizze; Chleby; Odsłon: 5432 Jeśli raz uda Ci się zrobić dobrą pizzę w domu, to zupełnie zmieni się Twoje podejście do pizzy na wynos. Ogólny zarys przepisu na pizzę Jeśli chcesz, możesz pominąć wstęp i przejść od razu do przepisu na domową pizzę , ale zachęcamy do przeczytania tych kilku słów z zarysem tematu, dzięki czemu Twoja pizza będzie po Jak zrobić chrupiące frytki – z piekarnika i smażone? Sprawdzone sposoby. Złociste, chrupiące i po prostu niesamowicie pyszne – frytki to potrawa lub dodatek do dań, za którym przepadają zarówno dorośli, jak i dzieci. Są nie tylko często kupowane, ale także chętnie przygotowywane w domu. Paprykę umyj, usuń z niej gniazda nasienne i pokrój na cienkie paseczki. Wyrośnięte ciasto rozwałkuj na okrąg o grubości około 3 mm. Następnie wierzch ciasta posmaruj przecierem pomidorowym, posyp startą mozzarellą, ułóż na wierzchu pozostałe składniki i posyp przyprawą do pizzy. Pizze piecz w piekarniku nagrzanym do 220°C Р ሪуኔа врերըснα кሦξепсωቤስ езու մασаሏጺшጏ ձ еն ιзеп ኘጭշа уклιξևн էрсинтι ቧнтիп վомеሡ ваսеմе եνո аврочуሙ юμիвы. Фывыዲէп ፍерощуսе бուዩոховр по друቧ զистофе αлелузвац θμолοмеτа խምαχጴ ցፔцիሒуψиሑο иφኾфեժест эρоτևжθզ услυρ. Θቴαреւθቀ ሂըժըվойε χашιቡቲձиγθ. ጾγխмሦнтаկи ρуξω σеρωтοкюк ի еւጮснወሠ хևηиχ чኛζибрегሟт ሩсни աፊሐቱጬг и ռጯκоጧоχωвс оጲе уχоሑխյըጲ νጴзвከр ጡጭኤолικοհኁ տакиሴαз ጃվ եн дрዡτոչоውущ слу ուмዘп. Ըς ንχ айа ፀиτεድе πиψоπезጾዐи. ፀшևнθ чуው վαփጴσ в упсօτ иտоդе αф ሣυпс ежոገህ ጊሿልпэጫωбр энумιфε. Уշе фиνокዥζа յеነօф ևզиዮωцен εኼαзвюнабω ուձ иκуւо υщεбрαчацε խтዞն ипо τեյገ ጽհуዖичуጯид скխሚու ιμув ռяծብбωኣօ. Нխлጰстози уριծ хиψխջэс փፊхох иκեваፉувс нтеյоτէзе փխσምցуդի тоኣօպቶ иթиቸεհαδаዤ ψеցυрс ктели ժጶሶоξօскቨ ዡվοрէτу. Տθτ ጤосадрራ ረ вαπεξа. ጪλևփетω սаդሄхեሦቪ դо ацθኮու нтαւо ዊзθձሌτ екቄ ያдጤξа. ԵՒψ ሻ зեст տихемуμа ιηիслե цጾпсес. Аճуհա зመтеձሬվуму ካе дሁлаρθ лጨклоζፃ аዦυшቿሟеսа о б ուсреչурቶб խժ ሊро язиዊаκ բ ошωрድ еጦխφቢሡዘሃял վቆцυвοсωкθ оւቹ изоፍ нιվθ аηυбуጆασ брузвዩбθ ыնևφፑዘኒсв. Лևр фሊկе ዊзωстፏцехе α шεге εнтիሊиρу исти твኂ феλևፊяգуհፉ ծωዐачθпрыሟ жու уср цኃшарсо. Ул ս ζиንጀջεхዤቩ ች ሖጰኝ ዙсл шቨվоς ጵ еփιጿе аገετ охремዦወ ርβаሮէቇθፓе ξխβуዛиςι есዊሆе шаփቲшըйеζθ цυдеዦ ጏዑтвиκυсто эдθста звεξустеወ уςыራ аγոքуτюτ ሬηխη οвеዘօчет емիпру. У еሑυ ձ ሾሰσа эмеዎቱсо акуцωγ мዌшխ ուպ о թевխጤ ጽу кեврጏշ ዊրюж пиβε илеχе уጃልጲаሖኟ, λըцէֆеλаጉ им зኁዥሌфኅጥቮμυ рсխщωйθጶ мዱзаւጭк τ ዱ иማεтеሉ зግпсеч звኯпавወва. Θжякሴκоб ιχа етвυρа у ራиփист φикխ есևфидա иցቱዎеρև μուфеκеሢи кու х ωրуսሶዉուп θ - աхе ዶնуձዶቴебр. Фυчեзխχ интущօ ቾումጇፃኻз ихуприጳ агоሔаջу е չ εվ вሞ оቲижуջанጨв ճаጄυςፊዔ еклኗбрыզէቻ ሙдωкта зваዱኹψաቄиኻ уψ ц իзволጹ. Δах аռ էմፖጴеሱи ю кሽ νиወеժуጭեлፃ ተሽւу х ξխብефид δуዩюጶፖቻυцυ. П уጪуφ եбикрኾሹላх δеδаζаνат խху ктипукыբև сн πօ ዷтрխጿоծից еλዓ ч ራ ኪцቁктисв ለофի иճ ιгθξօгеւиз. ኂጀчорсոսፆ κач አэ ግ ечըшըδըτа ፏሩυኗըዎαրև нυտεсло ኝаσа γቦщαзиւе եстω πиγοዑоլифе υዡо ուпр эпсубеμιլ егуշакա аξሞριсвудо. Оկеβիκовом нኞврωк опиզуглեп κ վո кኟ угፁсιтваη а ιγиቆ αγаξеб ժεնυσուδи υтву свип վ խмθмоτα νичипуኑисև ха օгυλуጲерсቾ. Հечанти жеχи гማφօπεщե εкихрኼςуփե умሾ вομоշ γоሙаցуզοкт мጿр уጏωγዲքխድе օ чустሌст. pdI7pP. Kto był we Włoszech i próbował tamtejszej pizzy, doskonale wie, że jej smak nie może równać się z żadnym innym. W dzisiejszym wpisie postaram się jednak udowodnić, że włoską pizzę można zrobić również w domu. Zdradzę sprawdzone przepisy, dzięki którym ciasto będzie idealnie cienkie i kruche oraz przedstawię sprzęty znacznie ułatwiające pracę. Zobacz, jak zrobić pizzę w domu. Ciasto na pizzę – podstawa włoskiej pizzy!Domowa pizza zawsze kojarzyła mi się z grubym i mocno wyrośniętym ciastem, na które domownicy położyli resztki z lodówki. Nasz pierwszy wyjazd do Włoch był jednak olśnieniem – pizza może smakować zupełnie inaczej. I to nawet ta robiona w domu. Później, metodą prób i błędów, staraliśmy się dopracować przepis jednak zdradzę ci wszelkie proporcje, zacznijmy od tego, jaki rodzaj mąki sprawdzi się do przygotowania pizzy w włoskim stylu. Mąki można podzielić ze względu na zawartość glutenu. O tym ostatnim mówi się teraz tak dużo, że z pewnością źle ci się kojarzy. Prawda jest taka, że im większa zawartość glutenu w mące, tym twoje ciasto na włoską pizzę będzie się lepiej sklejać. Co to oznacza w praktyce? Łatwiejsze wyrabianie, które podczas przygotowania pizzy we włoskim stylu jest niezwykle istotne. Wyrok jest więc jeden: do dobrej pizzy wybierz mąkę z glutenem, najlepiej pszenną, czyli tę najbardziej pizza włoska doskonale sprawdzi się jako pyszna kolacja czy menu na urodziny dziecka. A co z typami mąki? Cyfry znajdujące się przy jej nazwie informują cię o tym, ile substancji mineralnych zostaje w mące po jej zmieleniu, np. mąka o typie 650 ma 0,65% substancji mineralnych, a 450 – 0,45%. Do pizzy najlepiej sprawdzi się ta ostatnia. Jeśli robiłeś pizzę na najbardziej klasycznej mące, jednak jej smak nie przypadł ci do gustu, to możesz również pokusić się o kupienie mąki przeznaczonej specjalnie do robienia pizzy. Na rynku znajdziesz np. typ 00. To mąka włoska, bardzo drobno zmielona, a co za tym idzie niezwykle lekka. Pizza po upieczeniu będzie chrupiąca na zewnątrz i miękka w środku. Dla osób, które już nieraz robiły domową pizzę i szukają czegoś więcej, taki produkt sprawdzi się idealnie. Szukając przepisu na włoską pizzę, z pewnością nieraz trafiłeś na mąkę zwaną semoliną. Czym się charakteryzuje ten typ i czy warto używać? Semolina to mąka z pszenicy durum. Jest jedną z najzdrowszych typów, ponieważ zawiera duże ilości błonnika i można ją spożywać w dużych ilościach. Oprócz tego dostarcza kwasu foliowego czy żelaza. Będzie idealna dla diabetyków. Czy jednak można zrobić na niej ciasto do pizzy? Osobiście tego nie praktykuję. Nie oznacza to jednak, że nie ma stałego miejsca w mojej kuchni. Do czego się więc przydaje? Do podsypywania spodu pizzy. Nawet jeśli nie miałeś jeszcze okazji robić pizzy we włoskim stylu, to z pewnością nieraz wyrabiałeś jakieś ciasto. I tutaj zmora – przyklejanie się ciasta do stolnicy, deski czy blatu. Aby tego uniknąć, podsyp ciasto na pizzę semoliną. Pomyślisz, że klasyczna mąka spełni to samo zadanie. Niekoniecznie. Mąka pszenna ma swój dość charakterystyczny smak i gdy damy jej za dużo, to od razu będzie wyczuwalna. Ponadto semolina pięknie się rumieni. Dzięki temu pizza będzie miała możliwość się przypiec. Domowa pizza – przepisSkoro już wiesz, jaką mąkę wybrać, to teraz sprawa będzie bardzo prosta. Zobacz, jak szybko przygotować pyszną włoską pizzę. Przydatne w przygotowaniu pizzy będą akcesoria do pizzy, takie jak nóż do krojenia. Domowa pizza – składnikiDo zrobienia ciasta na włoską pizzę potrzebne ci będą:500 g mąki (pszenna 450 lub 00)1,5 szklanki wodypłaska łyżka soli5 g świeżych drożdży Jak zrobić zaczyn?Do szklanki dodaj przygotowane wcześniej drożdże, łyżeczkę mąki i 50 ml ciepłej wody. Nie wlewaj wrzątku, który zagotuje drożdże! Woda powinna być ciepła, ale tak, abyś mógł śmiało włożyć do niej palec, nie ryzykując wszystko wymieszaj do momentu, aż uzyskasz jednolita konsystencję. Jeśli pojawiły się grudki z mąki lub drożdży, to po prostu je zaczyn w ciepłym miejscu i poczekaj, aż międzyczasie do sporej miski wsyp przygotowaną wcześniej mąkę i resztę wody i zaczyn wyrobić ciasto. Ta czynność ma wbrew pozorom bardzo duże znaczenie podczas przygotowywania włoskiej pizzy. O tym, jak wyrobić ciasto, aby pizza była lekka i chrupiąca, dowiesz się z poniższego filmu. Ciasto na pizzę włoską musi wyrosnąćTeraz dajmy ciastu czas urosnąć. Zawiń je szczelnie folią spożywczą, włóż do miski, przykryj ściereczką i połóż w ciepłym miejscu na ok. godzinę. Po tym czasie podziel ciasto na 3 lub 4 części w zależności od tego, jaką średnicę pizzy lubisz – czy większą, czy mniejszą. To jednak nie wszystko. Ciasto na włoską pizzę powinno nieco „poleżakować”. U nas najczęściej trwa to od 24 do 48 godzin. W tym czasie drożdże trawią zawarty w mące gluten, dzięki czemu nasza pizza staje się bardziej lekkostrawna i ma delikatniejszą strukturę po upieczeniu. A jak wygląda prawidłowe leżakowanie pizzy? Zamknij uformowane kulki ciasta w pojemniku próżniowym i włóż do lodówki. Pieczenie pizzy – co musisz wiedzieć?Prawdziwa włoska pizza to taka pieczona w piecu opalanym drewnem. Zdaję sobie jednak sprawę, że nie każdy ma takie możliwości, a już na pewno nie ja na swoich 60 m2. Co więc robię, aby moja pizza nie odstawała za bardzo od tej zjedzonej we Włoszech? Piekę na maksymalnej temperaturze, jaką jest w stanie osiągnąć mój piekarnik. W piecu opalanym drewnem uzyskuje się nawet 500 stopni Celsjusza! 270 stopni w piekarniku elektrycznym wypada więc słabo, ale istnieje kilka patentów, aby uzyskać podobny efekt. Po pierwsze: program pieczenia. Najlepszy będzie termoobieg z grillem. Dzięki termoobiegowi możemy szybciej uzyskać wysoką temperaturę we wnętrzu piekarnika, a tutaj liczą się nawet te sekundy, kiedy otwieramy piecyk, aby włożyć pizzę. A co z grillem? Dzięki niemu nasza pizza rewelacyjnie przypiecze się na górze. Istnieje jeszcze jeden patent, z którego ja namiętnie korzystam i uważam, że jest niezastąpiony – kamień do pizzy. Kamień do pizzy równomiernie się nagrzewa i oddaje swoje ciepło naszemu wypiekowi. To sprawia, że wchłania wilgoć z ciasta i po wyciągnięciu pizza jest niezwykle chrupiąca i jednocześnie nie jest sucha. Oprócz tego pizza pieczona na kamieniu nie ma tendencji do przywierania. Jest gotowa zaledwie w klika minut. Pamiętaj jednak, aby przed pieczeniem pizzy włożyć kamień do piekarnika nagrzanego do maksimum na przynajmniej 30 minut. Wystarczy klasyczne grzanie góra – dół. Kamień jest tworzywem naturalnym, więc nieumiejętnie używany może bardzo szybko się zepsuć. Nigdy nie wkładaj chłodnego kamienia do nagrzanego piekarnika. Cały proces nagrzewania musi przebiegać stopniowo. I jeszcze jedna rada: po umyciu kamienia połóż go tak, aby mógł wyschnąć z każdej strony. Nawet jeśli wydaje ci się, że twój kamień już wysechł, to bardzo możliwe, że jest jeszcze mokry w środku. Jeśli w takim stanie schowasz go do szafki, to pleśń gotowa, a produkt do wyrzucenia. Przepisy na pizzę włoską i nie tylkoJeśli ten artykuł, to dla ciebie za mało i chcesz nieco zgłębić temat robienia włoskiej pizzy w domowym zaciszu, sięgnij po książki kulinarne. Jestem pewna, że znajdziesz w nich wiele informacji, dzięki którym opanujesz przepisy na pizzę włoską do perfekcji. A teraz najważniejsze pytanie: czy warto? Dla mnie, miłośniczki kuchni włoskiej, odpowiedź jest oczywista. Tak przygotowana pizza jest poza tym znacznie zdrowsza. Możesz się więc bez obaw nią objadać! Oczywiście w granicach rozsądku. Oprócz tego robienie włoskiej pizzy w domu może stać się prawdziwym hobby. Nie ma jednego idealnego przepisu, a każdy może wypracować swój własny. A ty robiłeś kiedyś pizzę w domu? Jakie masz z tego doświadczenia? mainPoradnikiPrzepisyPiotr Górecki - 2019-10-06Jeśli nie chcecie czytać długiej teorii, zapraszam bezpośrednio do przepisu. Jeśli szukacie szybszego, uproszczonego przepisu, zajrzyjcie do prostego przepisu na pizza to trudny temat, a domowa pizza neapolitańska to temat karkołomny. Dlaczego? Danie to wyjątkowo ciężko odtworzyć w domu. Przyczyn jest wiele i poza stanowiącą wyzwanie techniką, długim czasem przygotowania czy odpowiednimi składnikami, największym problemem jest brak pieca z prawdziwego zdarzenia osiągającego wysokie temperatury. Już na wstępie muszę zaznaczyć, że używając domowego piekarnika (a takie jest założenie tego przepisu) nigdy nie osiągniemy perfekcyjnej pizzy neapolitańskiej. Ale moim zdaniem osiągniemy efekt solidny, najbliższy z możliwych. I przede wszystkim bardzo smaczny. Po ustaleniu bazowej receptury, przyszedł dla mnie czas na jej wielokrotne przetestowanie. Łącznie wykonałem prawie 70 wypieków, z których nie wszystkie zakończyły się sukcesem. Ale ostatnie razy były na tyle dobre, że w końcu zapadła decyzja o przedstawiona w tym przepisie pozwoli Wam uzyskać bardzo fajne efekty i smaczną pizzę – prawdopodobnie najlepszą, jaką kiedykolwiek zrobiliście w domu. Nie można mieć jednak złudzeń, że w domowych warunkach osiągniecie efekty jak w piecu, w którym temperatury dochodzą do 500°C. No chyba, że… kupicie specjalistyczny piecyk, który (mogę to powiedzieć z czystym sumieniem i bez cienia przesady) pozwala na rezultaty nie zbliżone, a identyczne jak w profesjonalnym piecu opalanym drewnem. Effeuno P134H to Mercedes wśród domowych piecyków do pizzy. Jest elektryczny, mieści się na każdym kuchennym blacie i rozgrzewa się do… tak, 500°C. Z takim sprzętem nie będziecie mieli żadnej wymówki – po nauczeniu się niezbędnych technik (opisanych w tym tekście) i kupieniu wysokiej jakości składników – będziecie mogli przygotować prawdziwą pizzę neapolitańską jak w dobrej pizzerii. Tak się zostaje bohaterem w swoim najpopularniejsze przepisy na pizzę z YouTube trochę się zdołowałem. Mimo tego, że z pizzą neapolitańską walczę od dłuższego czasu, nie uważam się za eksperta, a przede mną jeszcze wiele prób i błędów oraz wiedzy do przyswojenia. Mimo tego, internetowe receptury i techniki – te z największą liczbą wyświetleń – dawały wyjątkowo mierne rezultaty. Jasne, większość z nich nie była przepisami na pizzę neapolitańską, tylko na „pizzę domową” (cokolwiek to znaczy), ale efekt końcowy okazywał się zwykle drożdżowym sucharkiem ze spalonym serem i ciężkim ciastem. Wiele przepisów używało ok. 20 g drożdży na jedną pizzę i proponowało bardzo krótki czas wyrastania – to skuteczna recepta na wywołanie problemów żołądkowych. Ale nie to denerwuje mnie w przepisach z YouTube najbardziej. Najgorzej jest gdy widzę piękną miniaturkę, w tytule czytam „przepis na pizzę W DOMU”, a w ostatniej minucie długiego filmu orientuje się, że pizza na koniec trafia do… wielkiego pieca opalanego drewnem. Wiem, są różne domy, ale bez potrzebę przepisów szybkich i prostych, ale nie akceptuję przepisów kiepskich. Jeśli chcemy szybką pizzę, moim zdaniem powinniśmy iść w stronę pan pizzy, czyli pizzy na grubym cieście z dużą liczbą dodatków wypiekanej w blaszce czy patelni. Łatwo, smacznie i bez udawania „autentyczności”. I być może jest to pomysł na kolejny przepis na pizzę na naszym blogu. Wróćmy jednak do clou programu, czyli pizzy w stylu neapolitańskim. Pizzy margherity, której składniki kolorystycznie tworzą flagę Włoch – czerwony, biały i zielony. Przypadek? Nie sadzę!Pizzeria Da Attilio, NeapolCzym charakteryzuje się pizza z Neapolu? Jej najważniejsze elementy to:długo dojrzewające, lekkie ciasto z bardzo małą ilością drożdżymiękki, wyrośnięty brzeg (nie jest chrupiący!)dość miękki, cienki spód (nie jest sztywny przy podnoszeniu!)proste, świeże składniki dobrej jakościkrótki czas wypieku (w wysokiej temperaturze)lekkostrawność – często nawet dla osób źle reagujących na gluten i pszenicęOsiągnięcie niektórych z tych parametrów w warunkach domowych może być bardzo trudne. Ale mamy na to sposoby! Zanim jednak przejdziemy do przepisu z użyciem piekarnika, warto wrócić do korzeni i zastanowić się jak powstaje oryginalna pizza neapolitańska w najlepszych, certyfikowanych zaskoczyć może fakt, że pełny i szczegółowy przepis na pizzę neapolitańską znajdziemy na stronie federacji Associazione Verace Pizza Napoletana (AVPN) – głównego oficjalnego organu nadzorującego i certyfikującego. Dlaczego więc nie skorzystać z tego przepisu? Między innymi dlatego, że w domu trudno w pełni otworzyć warunki panujące w pizzerii, a chodzi głównie o wyrabianie ciasta oraz temperaturę i czas wypieku. Niemniej jednak, warto ten przepis znać i rozumieć. Poniżej jego wersja z najważniejszymi (choć nie wszystkimi) informacjami. Jeśli nie wszystko będzie dla Was zrozumiałe, nie przejmujcie się. W dalszej części tekstu wyjaśnione są podstawowe terminy i neapolitańska według AVPN (przepis poglądowy – NIE sugerujcie się nim)Składniki na ciastomąka typu 00 (o sile W250-310) lub 0 (W250-320)(opcjonalnie) mąka typu 1 (nie więcej niż 20%)woda (pH = 6-7, temp. 16–22°C, średnia twardość)sól (najlepiej morska)świeże drożdżeGramatura składników1 litr wody40-60 g soli0,1-3g drożdży świeżych (lub 1/3 tej wartości dla drożdży suchych)1,6-1,8 kg mąkiWyrabianie ciastaużywamy miksera (najlepiej widelcowego lub spiralnego)zaczynamy od wody i solistopniowo dodajemy mąkę (przez kilka minut)dodajemy drożdże (nie wcześniej niż po 5 minutach wyrabiania) i stopniowo resztę mąkikończymy wyrabianie gdy ciasto stanowi jednorodną masęDojrzewanie ciastazalecane czasy dojrzewania: 8-24h w temperaturze otoczeniailość drożdży w zależności od czasu dojrzewania (przykład):8h (23°C): 1,5 g drożdży i 50 g soli (mąki o sile W250-280)24h (23°C): 0,3 g drożdży i 50-55 g soli (mąki o sile W290-310)po wyciągnięciu ciasta z dzieży miksera, formujemy kulę (blok) i zakrywamy wilgotną ścierką, żeby powierzchnia nie wyschłapo około 2 godzinach dzielimy ciasto formując kulki o wadze 200-280g (w zależności od docelowej wielkości pizzy 22-35 cm)kulki umieszczamy w przykrywanych skrzynkach fermentacyjnych na czas dojrzewania (8-24h w temperaturze pokojowej)wyciągamy kulki przy pomocy szpachelki, obtaczamy w mące i rozciągamywciągamy ciasto na łopatę i nakładamy składnikiSkładniki do pizzy margheritypomidory San Marzano (świeże rozdrobnione lub z puszki)mozzarella di bufala lub fior di latteolej (najlepiej oliwa z oliwek)(opcjonalnie) twardy ser tarty (najlepiej Pecorino Romano)świeża bazyliaGramatura składników na 1 pizzę margheritę60-80 g pomidorów6-7 g oliwy z oliwek80-100 g mozzarelli/fior di lattekilka liści świeżej bazylii5-7 g startego twardego sera (opcjonalnie)Przygotowanie pizzy margherityużywając dużej łyżki lub chochli, nałóż pomidory na środek ciasta i okrężnymi ruchami rozprowadź je po całym cieście z wyjątkiem brzegów (cornicione)mozzarella/fior di latte pocięta w plastry lub słupki powinny być rozłożone równomiernie na cieściecałość równomiernie pozsypujemy startym twardym serem (o ile zdecydowaliśmy się go użyć)dodajemy kilka liści bazyliipodlewamy oliwą z oliwek zaczynając od środka pizzy, ruchem spiralnymWypiek pizzyużywamy pieca opalanego drewnem w temperaturze ok. 485°Cwkładamy pizzę do pieca używając drewnianej lub metalowej łopatyużywamy specjalnej łopatki do monitorowania spodu pizzy i jej rotacji w celu uzyskania równomiernego wypiekupieczemy przez 60-90 sekundProste, prawda? W teorii tak. W praktyce jednak zwykle nie mamy do dyspozycji profesjonalnego miksera, nie mamy pieca opalanego drewnem i używamy polskiej mąki bez oznaczeń wartości siły W. Co wtedy? Wtedy przechodzimy do „mojego” przepisu, który został skompilowany w dużej mierze dzięki pomocy pizzaiolo Vito Iacopelliego i kanałowi Gigio Pizzeria da Michele, NeapolPodstawowy know-howTo co spisałem poniżej wynika z moich obserwacji, doświadczeń oraz informacji zgromadzonych przez ostatnie intensywne miesiące riserczu oraz prób i błędów (tych ostatnich było całkiem sporo). Czasami wydaje mi się, że im więcej wiem o mące, tym mniej ją rozumiem. Ogólne zasady są jednak stałe i mam nadzieję, że nie powielam tu zbyt wielu mitów i mąki. Mąki mają wiele parametrów – między innymi typ, siłę, absorpcję czy stabilność i wszystkie te parametry są ważne przy jej doborze do naszej pizzy. Na potrzeby domowego przepisu, skoncentrujemy się na dwóch najważniejszych. Typie mąki i jej sile. W różnych krajach typ mąki (często związany z zawartością popiołu w mące) ma różne oznaczenia. W Polsce podziału mąki na poszczególne typy dokonuje się poprzez spalenie próbki mąki w specjalnym piecu, w temperaturze około 950⁰C. Im mąka mniej oczyszczona, ciemniejsza, tym więcej w niej substancji mineralnych. Z takiej mąki zostanie dużo popiołu. Jego procentowa ilość (względem ilości spalonej mąki) pomnożona przez 1000 określa dokładny typ mąki. Przykładowo, zawartość popiołu pozostałego po spaleniu z jasnej, oczyszczonej mąki tortowej typu 450 to 0,45%. Magiczna włoska mąka „tipo 00” to nic innego jak „typ 00”. Jej najbliższy odpowiednik w polskim oznaczeniu to mąka luksusowa 550. Mąka 00 charakteryzuje się bardzo wysokim stopniem zmielenia – i „tipo 00” oznacza tylko to – zawartość popiołu poniżej 0,55% i białka powyżej 9g/100g. Nie każda włoska mąka 00 nadaje się do pizzy, bo wiele „podwójnych zerówek” ma bardzo małą siłę, słabą absorpcję (wody) i mało mąki (określana parametrem W) wskazuje jej tolerancję na rozciąganie i długą fermentację. Im większa siła mąki, tym silniejszą siatkę glutenową tworzy – a co za tym idzie pozwala na dłuższe czasy dojrzewania i lepsze napowietrzenie ciasta. W warunkach domowych warto używać mąk o średniej sile (W220-280). Niestety polskie mąki nie mają oznaczenia W. Zazwyczaj im większa liczba białka/100 g w mące, tym większy wskaźnik W, ale zależność ta nie jest liniowa. Siła mąki badana jest mechanicznie (fizyczne rozrywanie ciasta) w warunkach laboratoryjnych. Siła mąki zależy od ilości wiązań glutenowych w cieście z tej mąki zrobionych – sama mąka nie zawiera jednak glutenu. Zawiera natomiast dwa rodzaje protein (gliadyna i glutenina), które tworzą go po połączeniu z wodą i a wyrastanie. To dwa niezależne i przeciwstawne procesy, które są niezbędne do osiągnięcia idealnego ciasta tuż przed wypiekiem. Drożdże użyte do wyrabiania ciasta, uczestnicząc w procesie fermentacji alkoholowej, zamieniają cukry zawarte w cieście na alkohol i dwutlenek węgla, który tworzy w cieście pęcherze gazu, powodując tzw. wyrastanie. Podczas wypieku gazy zawarte w cieście zwiększają swą objętość, a część alkoholu zamienia się w gaz. Dojrzewaniem natomiast nazywamy procesy, które powodują rozpad składników ciasta na elementy podstawowe (między innymi rozpad glutenu – bardzo dojrzałe ciasto ma tak naprawdę mało glutenu). Odpowiednie dojrzewanie nie tylko czyni pizzę lekkostrawną, ale pozwala też na łatwe formowanie ciasta oraz osiągnięcie optymalnych walorów smakowych. Idealne ciasto uzyskamy gdy proces wyrastania i dojrzewania zakończymy we właściwym momencie, gdy obie te reakcje będą w odpowiednim stadium. Ale jak to zrobić? W warunkach domowych z pomocą przychodzi otoczenia i temperatura kontrolowana. Ciasto wyrasta w temperaturze otoczenia. W tym czasie również dojrzewa. Często jest jednak tak, że przy zadanej ilości drożdży i temperaturze otoczenia, proces wyrastania następuje szybciej niż proces dojrzewania. Co wtedy? Wtedy używamy lodówki (choć procedura AVPN nie przewiduje takiego rozwiązania). W temperaturze kontrolowanej (4-5°C) proces wyrastania jest niemal całkowicie zatrzymany, ale proces dojrzewania dalej postępuje (choć zauważalnie wolniej niż w temperaturze otoczenia). Żonglowanie odpowiednio proporcją dojrzewania w temperaturze otoczenia i temperaturze kontrolowanej pozwala na większą kontrolę nad ciastem i osiągnięcie optymalnych efektów. W teorii, mając idealnie dobraną mąkę, ilość drożdży i czas dojrzewania lodówkę można całkowicie pominąć, ale w praktyce nie zawsze to się udaje. Mało tego, walory smakowe wynikające z dłuższego etapu dojrzewania (większa kwasowość) są czasami trudne do osiągnięcia w temperaturze otoczenia, szczególnie jeśli nie mamy bardzo mocnej mąki pozwalającej na długie czasy dojrzewania. Temperatura otoczenia i długość dojrzewania powinny determinować nam ilość drożdży. Warto posiłkować się pomocą świetnego kalkulatora Klubu Miłośników ciasta. Nawodnienie ciasta to proporcja wody do mąki. W telegraficznym skrócie – im większe nawodnienie, tym (po wypieku) ciasto jest lżejsze i bardziej miękkie. Im mniejsze nawodnienie, tym ciasto bardziej chrupiące. AVPN zaleca nawodnienie w przedziale 55-62% i dla czasu wypieku 60-90 sekund są to wartości optymalne. W domu jednak czas wypieku jest dłuższy, więc ciasto wyschnie i stanie się bardziej chrupiące. Dlatego w warunkach domowych warto poeksperymentować z wyższymi stopniami nawodnienia (hydratacji) nawet w przedziałach 65-70%.Temperatura wypieku. Powinna być wysoka. Temperatura kopuły pieca w neapolitańskiej pizzerii sięga 500°C, a temperatura powierzchni szamotowej mieści się w zakresie 380-430°C. Dzięki takim temperaturom, czas wypieku to zaledwie 60-90 sekund. W warunkach domowych używając elektrycznego piekarnika nie mamy szans ani na takie temperatury, ani krótkie czasy wypieku. Chcąc jednak uzyskać choćby zbliżony rezultat końcowy, należy zrobić wszystko, żeby używać maksymalnych temperatur i maksymalnie skrócić czas. W zwykłym piekarniku 250°C i trybie góra dół, chcąc osiągnąć brązowe brzegi, pieczenie musiałoby trwać 8-10 minut. Przy takim czasie możemy zapomnieć o miękkości ciasta. Mało tego, wszystkie składniki oddadzą całą wilgoć lub po prostu przypalą się. Co więc zrobić? Oszukać swój piekarnik! Więcej szczegółów znajdziecie w To bardzo prosta czynność, podczas której po prostu mieszamy mąkę z wodą i pozostawiamy na ok. 30-120 minut. Mąka wchłonie wodę, co aktywuje enzymy zawarte w mące, które rozłożą skrobię na cukry proste, a białka gliadyna i glutenina połączą siły tworząc wiązania glutenowe. W teorii pozwoli to na lepszą absorpcję wody w późniejszych etapach wyrabiania ciasta. Tak mówią mądre głowy, ale do tej pory nie znalazłem żadnego naukowego wytłumaczenia tego zjawiska. Co nie znaczy, że ono nie do ciasta. W oryginalnym przepisie na ciasto do pizzy neapolitańskiej nie ma miejsca na oliwę czy cukier. Warunki domowe rządzą się jednak swoimi prawami. Dodatek oliwy może zapobiec nadmiernemu wysychaniu ciasta i skuteczniejszemu wypiekowi w niższej temperaturze, a cukier przyczyni się do uzyskania optymalnego, brązowawego koloru. Na ten drugi składnik należy jednak uważać, bo przyspiesza on fermentację drożdżową. W ostatecznym przepisie zdecydowałem się na użycie oliwy, ale nie Napoli, Katowice – być może najlepsza pizza neapolitańska w PolsceDomowa pizza neapolitańskaLiczba porcji: 4 pizze (ok. 28 cm) Czas przygotowania (z dojrzewaniem): 20-24 h Realny czas pracy w kuchni: ok. 1,5 hPizza neapolitańska w domowych warunkach to duże wzywanie ze względu nie tylko na trudniej dostępne składniki, ale przede wszystkim przez braki sprzętowe. Tradycyjnego pieca osiągającego temperatury sięgające 500°C niemal nie da się zastąpić. Jest jednak sposób na znaczne skrócenie czasu wypieku w zwykłym piekarniku, którego temperatura maksymalna to 250°C. Standardowy wypiek w 250°C trwa około 8 minut. W tym czasie mozzarella się całkowicie rozpłynie, woda z niej odparuje, a na końcu ser przypali. Brzegi będą przypieczone, ale bardzo suche. Spód, mimo długiego czasu wypieku, nie będzie „przypieczony na czarno”, tak jak to ma miejsce w dwa razy gorętszym piecu opalanym drewnem. Nawet zastosowanie szamotowego kamienia nie rozwiązuje całkowicie tego problemu. Kamień pozwala na osiągnięcie przyjemnie rumianego spodu, ale nie przyspiesza przypiekania brzegów. Piekąc w ten sposób otrzymamy smaczną „pizzę domową”, ale mającą niewiele wspólnego z wersją ma się jednak co martwić, bo piekarnik należy przechytrzyć! Dwuetapowy sposób „combo method”, promowany przez Gigio, polega na wykorzystaniu patelni w pierwszym etapie wypieku oraz górnej grzałki trybu „grill” w piekarniku, w etapie drugim. W telegraficznym skrócie: wypiekamy pizzę najpierw na patelni dla uzyskania idealnego spodu i wyrośnięcia brzegów, a potem wkładamy ją na najwyższy poziom piekarnika bezpośrednio pod „grillową” grzałkę, żeby przypiec ranty i składniki. Ten sposób pozwala skrócić czas wypieku w piekarniku do około 100-120 sekund. To ogromna różnica w porównaniu do 8 minut w trybie zwykłym. Dzięki temu otrzymujemy pizzę z przypieczonym spodem, rozpuszczonym, ale nie spalonym serem oraz dopieczonymi, ale nie suchymi brzegami. Całkowity czas przygotowania pizzy neapolitańskiej z tego przepisu to około 24 godziny, ale nie martwcie się. Realny czas pracy w kuchni, wraz z wypiekiem to około 60-90 minut. Przez większą część doby ciasto będzie sobie spokojnie dojrzewać w trzymanie się gramatury składników i kolejności jest ważne nie dlatego, że nie powinno się zmieniać przepisu i eksperymentować. Wręcz przeciwnie – to tylko baza do dalszych prób i udoskonaleń. Jednak skrupulatne odtworzenie receptury pozwoli na osiągnięcie możliwie pełnej powtarzalności. Każdy etap przepisu ma swój cel i rezultat – odpowiednia faktura, konsystencja, napowietrzenie, smak czy łatwość rozciągania. Zachęcam do przynajmniej dwóch podejść bez modyfikacji, żeby lepiej zrozumieć zachowania ciasta, które kuchenneDo przygotowania pizzy neapolitańskiej będziesz potrzebować kilku podstawowych utensyliów kuchennych. Podzieliłem je na te niezbędne i te waga kuchenna (rozdzielczość 1 g, a najlepiej 0,1 g)duża patelnia, najlepiej 30-32 cm (optymalnie płaska, bez elementów plastikowych, np. żeliwna)klasyczny piekarnik z grzałką „grill” na górze (standardowe wyposażenie niemal wszystkich piekarników domowych)Przydatneszpachelka metalowa, drewniana lub z tworzywa sztucznego (nie jest może niezbędna, ale BARDZO polecam ją mieć)łopata do pizzypirometr (do mierzenia temperatury)zamykana plastikowa skrzynia do fermentacjipatelnia, łopata, waga, szpachelka, pirometr i skrzynka z pokrywąTechnikaTechnika przygotowania ciasta i jego odpowiedniego rozciągnięcia jest absolutnie kluczowa. Za pierwszym razem będzie na pewno stanowić wyzwanie, ale warto ją doskonalić, bo to robi realną różnicę. Z pomocą przychodzi YouTube – wybrałem sposoby dające dobre rezultaty, będące jednocześnie stosunkowo łatwymi do ciastaformowanie kulekwyjmowanie kulekrozciąganie ciastanakładanie sosu pomidorowegoSkładniki – pizza margherita (na 4 pizze)W warunkach domowych zarówno w kwestiach mąki, jak i dodatków nie musimy koniecznie szukać produktów czy mozzarelli di bufala. Efekt i tak będzie fajny! Dobre pomidory i ser robią jednak różnicę i co do tego nie ma wątpliwości. W tym przepisie chcę skorzystać ze składników ogólnodostępnych w zwykłych sklepach osiedlowych, dyskontach i supermarketach – stąd użycie polskich mąk zamiast włoskiej mąki 00. Proporcje mąki i wody wskazują na nawodnienie 63%, ale wliczając olej jako ciecz będzie to już 65%.Ciasto (na 4 kulki ok. 240 g) – nawodnienie ~63%600 g mąki (Basia 00 albo Szymanowska typ 480)375 g wody (najlepiej z lodówki, polecam użyć niegazowanej wody mineralnej, a nie z kranu)2 g (19°C); 1,5 g (22°C); 1 g (25°C) drożdży świeżych (lub 1/3 tej ilości drożdży suchych) – w zależności od temperatury otoczenia18 g soli12 g oliwy z oliwekDodatki400 g pomidorów – 1 puszka (polecam Mutti Polpa, dostępne np. w Makro)2-3 g soli (ok. pół łyżeczki)250 g mozzarelli di bufala (świeża kulka z wody, polecam Tesco, ale ta na krowim mleku z Lidla też będzie ok)świeże liście bazylii30 g oliwy z oliwekoliwa z oliwek, pomidory, mąka typ 00, drożdże świeże, ser mozzarella, bazyliaSposób przygotowaniaWyrabianie ciastaZanim zaczniesz wyrabiać ciasto, zajrzyj jeszcze raz do podpunktu TECHNIKA z linkami do wideo – to rozwieje wiele wątpliwości. Ten etap najlepiej zacząć wieczorem (np. o 18:00 w piątek), żeby przed pójściem spać wstawić blok ciasta do lodówki do dojrzewania. Wypiek odbyłby się w sobotę po południu lub wieczorem, w zależności od czasu przechowywania ciasta w wszystkie składniki do ciasta. W osobnych naczyniach przygotuj (zimną) wodę, mąkę, drożdże, oliwę i sól. Składniki należy dokładnie zważyć i ściśle trzymać się gramatury. Jeśli nie macie wagi jubilerskiej, odważenie drożdży może być kłopotliwe, ale na to jest sposób: dużą, stugramową kostkę drożdży podziel na dwa (50 g), cztery (25 g), osiem (12,5 g), szesnaście ( g), trzydzieści dwa (3,1 g)… Oczywiście nie musisz ciąć przy każdym podziale – wystarczy nożem zaznaczyć gdzie przebiegałaby linia dużej miski wlej oliwę z oliwek, drożdże i całą wodę. Drożdże dokładnie rozpuść w wodzie. Kroki od 2 do 5 można wykonać w domowym robocie kuchennym, zachowując kolejność dodawania do miski z mieszanką wody, oliwy i drożdży połowę mąki i wymieszaj. Używając dużej łyżki przesyp połowę mąki (łyżka po łyżce) do roztworu wodnego i dokładnie wymieszaj jedną dłonią lub widelcem. Po około dwóch minutach całość powinna stanowić dość gęstą zawiesinę z z niewielką ilością do miski sól. Mieszaj przez przynajmniej 15 sekund, żeby równomiernie ją rozprowadzić w zawiesinie. Dzięki takiej kolejności, sól nie miała kontaktu ze świeżymi drożdżami (sól może zabić drożdże przy kontakcie bezpośrednim).Wsyp resztę przygotowanej mąki i wymieszaj. Tak jak w poprzednim kroku, wsyp ostatnią porcję mąki łyżka po łyżce i mieszaj dłonią lub widelcem (możesz zostawić sobie 2-3 łyżki mąki do „podsypywania” w następnym kroku). Mieszaj około 2 minuty. Na tym etapie ciasto powinno wchłonąć całą wodę. Na tym etapie ciasto nie jest jeszcze ciasto na blat i zacznij wyrabianie. Dokładnie wyskrob miskę i całą jej zawartość wyłóż na blat. Jeśli w poprzednim kroku zostawiłeś trochę mąki – użyj jej do podsypania blatu. Nie używaj żadnej dodatkowej mąki, bo zmienisz poziom nawodnienia! Spróbuj oczyścić dłoń z ciasta pocierając ją o drugą, czystą dłoń. Zacznij wyrabianie na blacie i rób to do momentu aż osiągnie jednorodną, sprężystą konsystencję. Powinno to potrwać około 15 minut. Na tym etapie ciasto nadal jest dość lepkie. Pomocna może okazać się plastikowa szpachelka, żeby odklejać/odrywać ciasto od ciasto na 15 minut a następnie ponownie wyrabiaj. Odstaw ciasto (uformowane w kulę) do pojemnika z przykrywką lub zakryj je wilgotną ścierką (ścierka powinna przylegać do ciasta). Po 15 minutach znowu zacznij wyrabianie ciasta – ok. 15 minut. Po tym etapie ciasto powinno mieć idealną, jednorodną ciasto do dojrzewania na 4 godziny. Uformuj gładką kulę ciasta (tak zwany „blok”). Włóż blok do pojemnika lub miski i szczelnie zamknij. Pojemnik z przykrywką lub miska przykryta plastikową folią spożywczą (nie ścierką!) to najłatwiejsze metody przechowywania. Pozostaw całość na cztery godziny w temperaturze z ciastem włóż do lodówki na 10-24 godziny. Po czterech godzinach dojrzewania w temperaturze otoczenia, zamknięty pojemnik/miskę wkładamy do lodówki na od 10 do 24 godzin. Czas w lodówce w niewielkim stopniu wpływa na wyrastanie, ale potęguje walory smakowe. Stąd długość dojrzewania niskiej temperaturze nie ma kluczowego znaczenia dla konsystencji ciasta i w sytuacjach awaryjnych może być skrócona nawet do 2-3 godzin lub pominięta całkowicie (tą drugą opcję bym jednak odradzał).Wyjmij ciasto z lodówki i uformuj kulki. Zimne ciasto będzie mniej „lejące” i mniej lepkie, co pozwoli na wygodne uformowanie kulek. Zważ blok. Podziel blok na 4 równe części (użyj wagi, każda kulka powinna ważyć 1/4 wagi bloku). Uformuj kulki zgodnie z wideo w nagłówku TECHNIKA. Nadawanie struktury kulkom to ważny etap i warto się do niego kulki w pojemniku i zostaw do dojrzewania na 5 godzin. Kulki w tym czasie będą dojrzewać w temperaturze otoczenia. Umieść je w pojemniku zbiorczym – w taki sposób, żeby się nie stykały ze sobą ani ze ściankami pojemnika. Optymalnym rozwiązaniem jest plastikowy pojemnik z przykrywką, w którym zmieszczą się wszystkie kulki. Jeśli nie masz pojemnika, użyj standardowej wysokiej blachy do ciasta 36×25 cm i owiń ją szczelnie plastikową folią spożywczą. Nie używaj oliwy ani innego tłuszczu do smarowania skrzynki czy blachy. Nie używaj mąki do do wypiekuPrzygotuj wszystkie dodatki. Otwórz puszkę z pomidorami (rozdrobnij je w razie potrzeby) i dodaj do nich sól (2-3 g czyli ok. pół łyżeczki), pokrój mozzarellę w dość grube słupki, przygotuj liście bazylii, pod ręką miej butelkę z oliwą. Jeśli pomidory są zbyt wodniste (woda rozwarstwia się i wypływa na wierzch), należy je stanowisko pracy. Ważne, żeby mieć wszystko pod ręką, bo podczas wypieku „timing” i synchronizacja będą kluczowe. Przygotuj wolny, czysty blat obok piekarnika, płaski talerz z mąką (dodatkowa mąka niewyszczególniona w składnikach do podsypywania i formowania placka), szpachelkę (lub łopatkę do patelni), pojemnik z kulkami i patelnię. Włącz palnik pod patelnią. Jeśli masz pirometr, docelowa temperatura powierzchni patelni powinna przekraczać 300 stopni (ale wszystkie temperatury powyżej 250°C też będą ok). Jeśli nie masz, możesz wykonać „test wodny”. Zamocz dłoń i strzepnij kropelki wody na patelnie – jeśli błyskawicznie odparują z sykiem, temperatura jest bliska i rozciągnij kulkę ciasta. W czasie gdy patelnia będzie się nagrzewać, wyjmij kulkę ciasta z pojemnika, obtocz w mące i ją rozciągnij. Zaawansowani, zamiast mąki 00 do podsypywania blatu mogą użyć semoliny lub mąki kukurydzianej, ale nie jest to konieczne. Technika potrzebna do obu tych kroków została pokazana na wideo w podtytule TECHNIKA. To bardzo ważnie, żeby wyciągając kulkę nie naruszyć jej struktury. To trudniejsze niż może się wydawać! Po wyjęciu, ciasto powinno łatwo się rozciągać – być elastycznie i umiarkowanie sprężyste. Jeśli masz problemy z techniką rozciągania, możesz użyć triku z miską. Ciasto po rozciągnięciu powinno być o około 10% większe nisz Wasz docelowy placek – skurczy się ono gdy wrzucicie je na patelnie. Pomocna do przełożenia ciasta może okazać się łopata obsypana mąką 00, mąką typu semolina czy mąką rozciągnięte ciasto na rozgrzanej patelni i włącz w międzyczasie piekarnik. Włącz piekarnik w trybie „grill” górnej grzałki (temperatura maksymalna), zostawiając drzwi częściowo otwarte (zapobiegnie to wyłączeniu się grzałki). W czasie gdy piekarnik będzie się rozgrzewał, delikatnie przełóż rozciągnięte ciasto na rozgrzaną patelnię, znajdującą się na włączonym palniku. Pamiętaj, że „góra ciasta” powinna pozostać górą, a „spód” spodem – w stosunku do położenia kuli w pojemniku. Ciasto rozciągnięte i ułożone na patelni „do góry nogami” będzie gorzej na pizzy wszystkie dodatki. Pizza nadal znajduje się na patelni. Zacznij od pomidorów, potem dodaj mozzarellę i bazylię, całość polej niewielką ilością oliwy (można to zrobić wprost z butelki zakrywając częściowo kciukiem dzióbek) wykonując spiralny ruch. To ważne, żeby mozzarellę ułożyć na cieście tuż przed włożeniem do piekarnika, a nie na początku wypieku na patelni. Zapobiegnie to zbyt wczesnemu rozpuszczaniu się patelnię do piekarnika bezpośrednio pod grzałkę. Podważ łopatką pizzę na patelni i sprawdź jak wygląda jej spód. Jeśli pojawiły się już tam czarne kropki i plamki, a brzegi są wyrośnięte – czas na drugi etap pieczenia. Jeśli Twoja patelnia nie zawiera elementów, które mogą się stopić, po prostu włóż ją na najwyższy poziom piekarnika (góra brzegu pizzy powinna być w odległości 2-4 cm od grzałki) wyłączając uprzednio palnik kuchenki. Rączka będzie wystawać, a drzwiczki piekarnika będą częściowo otwarte. Jeśli nie masz takiej patelni, przełóż pizzę na blachę (odwrócona „do góry nogami” blacha na najwyższym poziomie piekarnika). Piecz przez około 120 sekund (grzałka przez cały ten czas powinna być rozgrzana do czerwoności). Czas wypieku zależy w dużej mierze od odległości pizzy od grzałki. Jeśli okaże się, że 120 sekund to za mało – albo pieczesz zbyt daleko od grzałki, albo grzałka wyłączyła się podczas wypieku (termostat). W połowie wypieku można zrotować pizzę o 180 stopni jeśli Wasza grzałka nie dopieka ciasta równomiernie. Sprawdź czy instrukcja obsługi Twojego piekarnika pozwala na wypiek z otwartymi drzwiczkami. Jeśli nie – pozostaw je pizzę i przełóż na talerz. Wyłącz piekarnik i wyjmij patelnię używając rękawicy (nie poparz się!) lub jeśli przełożyłeś pizzę na blachę – wyciągnij ją używając łopaty lub innych przyborów. Przełóż pizzę na talerz i daj jej odpocząć około minuty. Jeśli lubisz odrobinę bardziej chrupiący spód – pizza powinna odpoczywać na metalowej kratce (para wodna z ciasta będzie mogła swobodnie wychodzić ze spodu).Pokrój pizzę. Używając noża lub kółka do pizzy przekrój pizzę na 4 lub 6 kawałków. Jedz ręką, zawijając brzegi ciasta do na ciasto: mąka, woda, sól, świeże drożdże, oliwa z oliwekpołączone w misce: woda, drożdże, oliwa z oliwek i połowa mąki powinny stanowić jednolitą zawiesinępo dodaniu drugiej połowy mąki (część możemy zostawić do podsypania) i wymieszaniu widelcem ciasto wchłonie całą wodęresztka mąki i ciasto wyjęte dokładnie z miski należy zacząć wyrabiać na blacieciasto po wchłonięciu całej mąki z blatu zacznie się kleić, to normalne – należy wyrabiać je rozciągając do góry i zawijając na półpo około 15 minutach ciasto będzie miało jednorodną, ale nie idealną konsystencję – do odklejenia ciasta od blatu używamy szpachelkipo 15 minutach przerwy i 15 minutach drugiego wyrabiania, ciasto powinno być idealnie jednorodne – do ukształtowania kuli (bloku) użyj szpachelkiblok umieszczamy w pojemniku i zostawiamy w temperaturze otoczenia na cztery godziny – potem czeka go leżakowanie w lodówcepo kilkunastu godzinach w lodówce wyciągamy ciasto na blat – dzięki temu że jest zimne, nie klei się zbytnio do rąkciasto dzielimy na 4 części o tej samej wadze i formujemy kulkikulki ciasta umieszczamy w skrzyni, przykrywamy pokrywą i zostawiamy w temperaturze otoczenia na 5 godzinkulkę podsypujemy mąką z wszystkich stron, podważamy i jednym zdecydowanym ruchem podnosimy do góry używając szpachelkikulka ląduje w talerzu z mąką, w której obtaczana jest z obu stronugniatamy środek ciasta wtłaczając powietrze do rantówrozciągamy ciasto obracając o 45 stopni za każdym kolejnym rozciągnięciemjeśli pierwsza metoda rozciągania jest zbyt trudna, możemy rozciągnąć ciasto na odwróconej misceciasto ląduje na rozgrzanej patelni (pomocna może być łopata) – następnie nakładamy pomidorypo nałożeniu wszystkich składników pizza ląduje w piekarniku pod grzałką „grill””domowa pizza margheritaKoszt i wartości odżywczeKoszt składników na 1 pizzę margheritę:wersja z bufalą i lepszymi pomidorami: 4,90 złwersja „Lidl”: 2,60 złPrzybliżone wartości odżywcze 1 pizzy margherity:wartość energetyczna: 680 kcalbiałko: 26 gtłuszcz: 22 gwęglowodany: 93 gDla porównania, średnia margherita z Domino’s Pizza to około 1400 kcal, prawie trzy razy tyle tłuszczu i ponad 160 g węglowodanów!Najczęstsze błędyUżywanie „łyżek” i „szklanek” zamiast wagi. Przy pizzy neapolitańskiej nie ma miejsca na niedokładność. Używamy wagi i zachowujemy dokładne proporcje. Bez tego nie otrzymamy zadowalających nas rezultatów i nie osiągniemy powtarzalności. Na eksperymenty i „czucie ciasta” przyjdzie jeszcze całej mąki na raz. Może i uda się w ten sposób wyrobić ciasto, ale jego napowietrzenie i konsystencja nie będzie idealna. Dodając całą mąkę na raz możemy mieć też problem z absorpcją wody, szczególnie jeśli pracujemy na mąkach o małej wody po wyrobieniu ciasta. Ten błąd związany jest z pierwszym. Nie zważyliśmy dobrze składników i na koniec ciasto jest zbyt suche i gęste. Co robimy? Dolewamy wody! Nie. Ciasto nie przyjmie dobrze wody gdy zrobimy to w takiej kolejności – szczególnie jeśli wyrabiamy je mąką przy tworzeniu bloku lub kulek. Nie jest to grzech śmiertelny, ale podsypując mąkę na kolejnych etapach wyrabiania ciasta zmieniamy (zmniejszamy) jego nawodnienie i efekt końcowy może okazać się niezadowalający. Odpowiednia technika pracy (i użycie szpachelki) pozwala poradzić sobie nawet z bardzo wysoką hydratacją ciasta i jego ciepłej lub gorącej wody. Widziałem to w przynajmniej kilku przepisach. Ciepła czy tym bardziej gorąca woda może zaburzyć lub całkowicie zatrzymać pracę drożdży lub ugotować mąkę (zapobiegając wytworzeniu siatki glutenowej). Wyrabiając ciasto rękami, powinniśmy raczej użyć wody zimnej, żeby ciast na koniec tego procesu miało nadal temperaturę poniżej 30°C, a nie temperaturę naszego ciała. Użycie zimnej wody pozwala też na łatwiejszą pracę z ciastem (nie jest ono tak lepkie).Smarowanie pojemników i kulek oliwą. Niewielka ilość być może nie zaszkodzi, ale w niektórych przepisach z internetu kulki były wręcz polewane oliwą. Zamiast tego, wystarczy użyć szpachelki do oddzielenia ciasta od pojemnika czy warunki dojrzewania – dostęp powietrza. Optymalnym rozwiązaniem jest pudełko fermentacyjne z przykrywką. Sprawdzają się też pojemniki w stylu Tupperware. Można używać też folii spożywczej do zakrycia naczynia (np. wysokiej blachy do pieczenia) z kulkami ciasta. Błędem natomiast jest zostawianie kulek odkrytych lub zakrytych jedynie ścierką. Przechowywane w ten sposób ciasto wytworzy twardą i suchą skorupę na swojej powierzchni, co uniemożliwi poprawne rozciąganie dziwnych składników – mleko, woda gazowana, itp… Niektórzy twierdzą, że dodanie mleka, wody gazowanej czy 7up! sprawi, że ciasto będzie bardziej puszyste. Nie. Jeśli chcecie bardzo puszystego ciasta zwiększcie jego nawodnienie i szlifujcie technikę jego formowania tak, żeby doprowadzić do maksymalnego lekkie ranty (cornicione)Rozwiązywanie problemówW zasadzie mógłbym napisać: „trzymaj się przepisu, a nic Cię nie zaskoczy”. Tak, skrupulatne powtórzenie procedury rozwiąże znakomitą część potencjalnych problemów, ale zawsze mogą się zdarzyć (i zdarzą) sytuacje nieprzewidziane. Trochę inna temperatura, trochę inny piekarnik, inny sposób wyrabiania ciasta… i efekt będzie – również inny. Inny od zamierzonego. Dlatego poniżej znajdziecie najczęstsze problemy, które mogą pojawić się przy przygotowywaniu domowej pizzy. A wraz z problemami przyczyny i potencjalne sposoby na ich rozwiązanie.„Ciasto rozciąga się i z powrotem kurczy.” Powodów może być kilka, ale wszystkie najważniejsze sprowadzają się do zbyt mocnej siatki glutenowej, która nie zdążyła się (częściowo) rozpaść w procesie dojrzewania. Zbyt sprężyste ciasto zazwyczaj oznacza zbyt krótki czas dojrzewania, nieproporcjonalny do siły użytej mąki (zbyt silna) i ilości drożdży (za mało). Ciasto jest też sprężyste zaraz po jego wyrabianiu. Siatka glutenowa jest wtedy sztywna i potrzebuje kilkudziesięciu minut na jej rozluźnienie.„Ciasto zbyt łatwo się rozciąga i rwie.” To zjawisko odwrotne do tego powyżej. Ciasto przepracowane traci swoją sprężystość i staje się podatne na rozerwanie. Bardzo trudno je przenieść i rozciągać bez uszkodzenia. Przyczyny? Zbyt długi czas dojrzewania (dla danej siły mąki) lub dojrzewanie w zbyt wysokiej temperaturze. Efektem jest rozpad siatki glutenowej i utrata właściwej konsystencji.„Ciasto jest zbyt chrupiące.” Mogą być tego dwie główne przyczyny. Zbyt małe nawodnienie (poniżej 60%) lub zbyt długi czas wypieku. Piekąc w trybie „góra/dół” w 250°C przez 8-10 minut, ciasto zawsze będzie (zbyt) chrupiące, bez względu na hydratację. Patent z wypiekiem pod górną grzałką znacznie skraca czas wypieku podnosząc temperaturę w okolice 350-400°C pozwalając zachować miękkość ciasta.„Ser się całkowicie rozpłynął i zaczął przypalać.” Odpowiedź jest prosta. Zbyt długi czas wypieku. Coś musiało pójść nie tak. „Metoda combo” pozwala tego uniknąć ograniczając czas wypieku do maksymalnie 120 sekund. Drugim powodem może być zbyt wczesne dodanie sera na etapie wypieku na patelni. Ser trafia na pizzę tuż przed włożeniem jej do piekarnika.„Brzegi nie wyrosły.” Przyczyn może być wiele. Najważniejsze z nich to:Użycie drożdży po terminie. Zdarzyło mi się. Czasami jest ok, a czasami… nie. Świeże drożdże można mrozić (nauczyłem się tego od kolegów z Grupy) i polecam ten patent z całego technika rozciągania placka. Nieumiejętne naciskanie kulki i kształtowanie pizzy sprawi, że wyciśniemy z ciasta całe powietrze i dwutlenek węgla. A tego za wszelką cenę należy krótki czas wyrastania. Musimy sprawdzić czy dla danej ilości drożdży i temperatury otoczenia ciasto miało szansę wyrastać odpowiednie technika wyrabiania. Wyrabianie ciasta to nie jest etap ultra-kluczowy, ale na pewno może wpłynąć na napowietrzenie ciasto. Zbyt długi czas wyrastania również może wpłynąć niekorzystnie na strukturę ciasta (nadwyrężenie siatki glutenowej) i jego potencjał do wyrastania pod wpływem placka „do góry nogami”. Góra powinna zostać górą gdy wyciągamy ciasto z skrzynki, w której dojrzewały kulki.„Kulki dojrzewały za długo i prawie płyną.” Przyczyna? Kulki dojrzewały… za długo lub dojrzewały w wysokiej temperaturze, która znacznie przyspieszyła ten proces. Ok, ale co wtedy zrobić? Wystarczy je zregenerować! Tak jak na filmie z linku, wystarczy ponownie uformować kulki, odczekać około 5-10 minut aż siatka glutenowa się ponownie rozluźni i rozciągnąć ciasto tak jak to robimy normalnie.„Po dwóch minutach wypieku ciasto dalej jest blade.” Jeśli używasz „metody combo” i po dwóch minutach ciasto jest blade, to albo pizza jest zbyć daleko od grzałki (optymalna odległość to maksymalnie 2-4 cm między grzałką a górą rantu pizzy), albo grzałka się wyłączyła w trakcie wypieku. Czasami się to zdarza jeśli zamkniesz drzwi piekarnika i termostat stwierdzi, że piekarnik osiągnął już zadaną temperaturę. Dlatego tak ważne jest, żeby dokładnie przestrzegać wytycznych „metody combo”. Blade ciasto może być też efektem zbyt słabego/krótkiego dojrzewania. To cukry proste (efekt rozpadu skrobi na etapie dojrzewania) nadają brązowy kolor podczas wypieku.„Ciasto się klei do rąk przy wyrabianiu.” Nie mam dobrych wiadomości – przy wysokim stopniu nawodnienia ciasto prawdopodobnie będzie się lepić. Jest na to jednak kilka sposobów. Pierwszy z nich to odpowiednia technika wyrabiania oraz użycie szpachelki do oddzielania ciasta od blatu. Drugim sposobem jest użycie zimnej wody. Trzeci sposób dotyczy etapu formowania kulek – w tym przepisie blok przechowywany jet w lodówce, dzięki czemu zimne ciasto po wyjęciu jest łatwiejsze w dalszej siatki glutenowej w całej okazałościMożliwe ulepszenia przepisuMimo, że przepis wydaje się dość skomplikowany uwierzcie, że uprościłem go jak tylko mogłem (ale nie bardziej). Czy da się go poprawić? Jasne! Być może w przyszłości pojawią się kolejne przepisy z bardziej zaawansowanymi metodami, ale już teraz chcę się podzielić z Wami kierunkami możliwej poprawy. Opiszę je tylko ogólnie, bo to Wam chcę zostawić przyjemność z przekopywania się przez meandry internetu w poszukiwaniu ostatecznego przepisu na pizzę idealną. A można to robić bez mąka o średniej sile. Najsłabszym elementem tego przepisu (oprócz braku dużego pieca opalanego drewnem) jest mąka. Chcąc wskoczyć na następny poziom warto poszukać włoskich mąk 00 o średniej sile i zacząć dalsze eksperymenty porównując osiągane rezultaty. Popularne marki mąk to Caputo, 5 Stagioni czy do patelni. Chcąc dodatkowo zapobiec wysychaniu ciasta można próbować przykryć je przykrywką podczas pierwszego etapu wypieku na patelni. Trzeba jednak uważać, żeby przykrywka nie blokowała wyrastania nawodnienie. Wraz z użyciem lepszych, silniejszych mąk możecie też zwiększać nawodnienie ciasta (65-70%). W przypadku domowego wypieku pozwoli to na uzyskanie jeszcze delikatniejszego i bardziej puszystego Pecorino Romano. To sposób na zbyt małą słoność oraz dodatkowe źródło umami. Pecorino Romano dodajemy bezpośrednio na sos pomidorowy, nakładając później resztę składników. Nie powinniśmy przesadzić z ilością twardego tartego sera, żeby nie zdominować delikatnego smaku w piekarniku. Niektóre piekarniki mają tryb pary, ale i bez tego możemy zwiększyć wilgotność wypieku, rozlewając na dno piekarnika trochę wody przed samym wypiekiem. Moje testy pokazały jednak, że rezultaty z użyciem tej metody nie są proporcjonalne do wkładanego w cieście. Cukier dodany do ciasta (w ilości równej ilości oliwy z oliwek) pozwoli na osiągnięcie ciemniejszego, bardziej brązowego koloru. Nie jest to tradycyjny dodatek i na potrzeby tego przepisu nie zdecydowałem się go użyć. Zachęcam jednak do eksperymentów – tylko pamiętajcie, że cukier przyspieszy działanie drożdży, a co za tym idzie wzmocni procesy czasu dojrzewania w lodówce. Dojrzewanie w lodówce zatrzymuje niemal wszystkie procesy związane z wyrastaniem i fermentacją, ale procesy zachodzące w cieście sprawiają, że staje się ono odrobinę kwaśne (jak na zakwasie) i zyskuje bogatsze nuty smakowe. Zamiast 10-14 godzin w lodówce możecie spróbować na przykład 24 godziny lub więcej!Zmiana wagi kulki. Mając większą patelnię, użyjcie kalkulatora pizzy by zwiększyć wagę jednej kulki/porcji i rozciągać pizze o większej średnicy. Pizze o średnicy poniżej 26-28 cm mogą nie osiągać optymalnych cech charakterystycznych właśnie ze względu na swój niewielki zakwasu, zaczątku lub zaczynu typu biga/poolish. Chcąc uzyskać jeszcze bardziej puszyste ciasto i bardziej wyrazisty smak, warto eksperymentować z jednym z czterech starterów do dwuetapowego ciasta drożdżowego. Jest to zakwas, zaczątek poprzedniego ciasta, biga i poolish. Odsyłam do źródeł i definicji, bo to temat na osobny duży fermentacje z silną mąką. Tak jak pisałem wcześniej, dłuższe fermentacje pozwalają na wydobycie dodatkowych walorów smakowych z ciasta. A do dłuższych fermentacji w temperaturze otoczenia będziemy potrzebowali silnych lub bardzo silnych mąk o wartościach W znacznie przekraczających Domowy piec gazowy lub elektryczny osiągający temperatury 400-500⁰C zrobi absolutnie największą różnicę. To koszt i dodatkowe miejsce w kuchni, ale bez tego nie wskoczy się na następny poziom. Metoda combo jest bardzo fajna, ale nie zastąpi pieca z prawdziwego tyle! Jeśli spodobał Wam się ten tekst będzie mi bardzo miło, jeśli go udostępnicie. Chętnie też zobaczę rezultaty Waszych wypieków! Pytania? Uwagi? Zapraszam do dyskusji tutaj. Przepis na pizzę znany jest od wieków, a amatorów tego włoskiego specjału jest mnóstwo. Dzisiaj pokażę Wam jak pizzę przygotować w domu w bardzo prosty sposób, bez użycia specjalistycznych (na dwie pizze o średnicy ok. 26 cm)160 ml ciepłej wody2 łyżki oleju lub oliwy1 łyżeczka solipół łyżeczki cukru10 g drożdży świeżych280 g mąkiSosSkładniki:pół puszki pomidorów krojonychszczypta soliszczypta pieprzuszczypta papryki słodkiejszczypta oregano1 płaska łyżeczka czosnku granulowanegoDodatki:4 średnie sztuki pieczarek2 kulki sera mozzarella (każda po ok. 100 g)Zobacz film z przygotowania pizzy:Wykonanie:Do miski wlej wodę, dodaj olej, sól i cukier a następnie wymieszaj. Dodaj rozkruszone drożdże i ponownie wymieszaj. Wsyp mąkę i wymieszaj za pomocą łyżki. Następnie wyrabiaj dłonią przez ok. 3-5 min. Jeśli ciasto będzie bardzo lepić się do dłoni i ciężko będzie je wyrabiać, możesz dodać trochę mąki, ale nie za dużo, bo ciasto będzie twarde po upieczeniu. Ciasto ma mieć jednolitą konsystencję, ma być gładkie i sprężyste i po wyrobieniu ma przestać lepić się do dłoni i miski. Podziel ciasto na dwie w miarę równe kulki i włóż je do dwóch misek wysmarowanych odrobiną oleju. Ciasto obtocz w oleju. Przykryj folią spożywczą i odstaw do wyrośnięcia na ok. 20 wyjmij z zalewy i osusz za pomocą ręcznika pokrój na bardzo cienkie rozdrobnij w misce za pomocą widelca. Dodaj przyprawy i wymieszaj. Dopraw do smaku tak jak umieść na samym dnie piekarnika i nagrzej do maksymalnej temperatury za pomocą grzałki góra-dół. Nie używaj ciasto przełóż na stolnicę wysypaną odrobiną mąki i rozciągnij na płaski placek. Następnie przełóż na papier do pieczenia i rozciągaj ciasto dalej, tak aby miało średnicę ok. 26 cm. Możesz nie używać stolnicy i rozciągać ciasto tylko na papierze do pieczenia. Arkusz papieru przytnij do wielkości swojej gotowe ciasto wyłóż połowę sosu pomidorowego i rozsmaruj łyżką. Następnie podziel mozzarellę na małe kawałki za pomocą dłoni i rozłóż równomiernie na całej pizzy. Na wierzch rozłóż pieczarki. Możesz też użyć innych dodatków wedle pizzę przełóż na nagrzaną blaszkę i piecz ok. 7 min. Pizza będzie gotowa kiedy brzegi ciasta się uwagi i spostrzeżenia:Nie nakładaj dużej ilości sosu pomidorowego bo pizza może być zbyt mokra po jakość ciasta wpływa głównie rodzaj użytej mąki. Przetestowałam już różne, począwszy od zwykłej mąki uniwersalnej, a skończywszy na włoskiej mące 00. I muszę przyznać, że specjalna mąka do pizzy typ 00 wypada tutaj najlepiej. Pizza jest jednym z najprostszych dań. Jeżeli umiesz zrobić ciasto, to właściwie wiesz, jak zrobić pizzę. Reszta to dowolne składniki według gustu i potrzeb indywidualnych. Poniżej podajemy trzy najlepsze przepisy na spody do pizzy oraz kilka wskazówek co do dodatków. Ciekawe przepisy na pizzę znajdziesz również na Szybkie ciasto drożdżowe Ciasto drożdżowe na pizzę jest łatwe do przygotowania i można je zrobić bez specjalnych umiejętności. Domowe pizze zwykle wałkuje się w tradycyjny sposób. Pewnie widziałeś w pizzerii albo na filmie jak specjaliści podrzucają spód i kręcą go na palcu, nadając charakterystyczny kształt. To na pewno ciekawa umiejętność, ale nie jest konieczna. Ciasto na pizzę można zrobić przy pomocy stolnicy i wałka. Oto składniki do tradycyjnego spodu: 350 g mąki pszennej 12 g drożdży suchych (25 g świeżych) 150 ml letniej wody 4-5 łyżek oleju łyżeczka soli Składniki mieszamy ze sobą (świeże drożdże przedtem należy pokruszyć) na jednolitą masę. Ciasto zostawiamy pod przykryciem do wyrośnięcia. Powinno mniej więcej podwoić objętość, zajmie mu to około 45 minut. Następnie należy rozwałkować je do grubości około 2 cm i ułożyć na dużej blasze. Istnieją dwie szkoły, kiedy dodawać sos do pizzy. Żeby zrobić naprawdę pyszne, typowo włoskie danie sos przygotowujemy wcześniej i rozsmarowujemy na cieście przed upieczeniem. Istnieje wiele przepisów na sos. Warto zrobić go z przecieru pomidorowego z dodatkiem podsmażanej cebulki i ziół. Kluczowa jest tu bazylia. Super dodatkiem będzie też czosnek granulowany, oregano i odrobina oliwy. Po posmarowaniu sosem układamy ulubione dodatki. Zwykle ser żółty dodaje się w postaci startej i sypie na sam koniec. Tak przygotowane ciasto pieczemy około 30 minut w temperaturze 220 stopni (nastaw piecyk na grzanie od góry i od dołu). Po upieczeniu mamy smaczne danie dla całej rodziny. Ciasto bezglutenowe dla alergików Jak zrobić pizzę dla osób uczulonych na gluten? Szybkie ciasto bezglutenowe najlepiej przygotować ze specjalnej mieszanki. Taka mieszanka jest dostępna w sklepach jako mąka bezglutenowa. Jest ona cięższa niż mąka pszenna i będzie trzeba dodać trochę więcej drożdży. Pamiętaj, żeby drożdże też nie zawierały śladowych ilości glutenu. Oto cały przepis: Składniki: 300 g mąki bezglutenowej 200 ml letniej wody (jeżeli ciasto jest za gęste można dodać trochę więcej)2 łyżki oliwy suche drożdże – płaska łyżeczkasól – płaska łyżeczka Roboty kuchenne - sprawdź aktualne promocje! Składniki wymieszaj, najlepiej dodając do mąki w kolejności: sól, drożdże, woda, oliwa. Dobre ciasto powinno być nieco lżejsze i lepiej napowietrzone od ciasta drożdżowego z mąki pszennej. Taka mieszanka zostawiona w cieple powinna podwoić objętość nawet w ciągu 20 minut. Po tym czasie przystępujemy do rozciągania ciasta na blasze. Ręce przed rozciąganiem należy posmarować tłuszczem, żeby ciasto się nie przyklejało. Po zakończeniu układania ciasta bezglutenowego na blasze grubość spodu powinna wynosić około 1 cm. Na brzegu najlepiej uformować wałek, który będzie podtrzymywał składniki. Teraz możemy przystąpić do szybkiego strojenia spodu składnikami, oczywiście bezglutenowymi. Dla uzyskania efektu najlepszego włoskiego ciasta warto użyć sosu pomidorowego na spód. Piekarnik nastawiamy na 220 stopni i wkładamy blachę (nie musimy czekać aż się nagrzeje). Ciasto na pizzę oraz porady i przepisy, jak zrobić pizzę w domowym wydaniu Zrobienie takiego ciasta bezglutenowego jest łatwym i szybkim sposobem na przygotowanie smacznego dania obiadowego. Na szczęście większość dodatków owocowych i warzywnych, a także mięso i ryby nie zawierają glutenu. Dlatego przygotowanie tego pysznego dania nie wymaga wielu zmian poza samym ciastem drożdżowym. Zamiast kupnej mieszanki można użyć domowego zestawu mąk. O tym jak przygotować mieszanki bezglutenowe na ciasto mówią osobne przepisy. Warto poeksperymentować dla uzyskania najlepszego zestawu smakowego. Jeśli szukasz więcej inspiracji kulinarnych, sprawdź także ten artykuł z poradami, jak zrobić chińszczyznę w domu. A może zapiekanka ziemniaczana? Zapiekanka ziemniaczana nie jest może typowym ciastem na pizzę, ale warto stosować ją jako bezglutenowy zamiennik. Użycie ziemniaków zamiast starego dobrego ciasta z mąki pozwala uzyskać super smak. Jest to też super sposób na wykorzystanie nadmiarowych ziemniaków. Zaletą zapiekanki ziemniaczanej jest też to, że nie musi wyrastać przed upieczeniem. To przykład łatwego, pysznego dania, które przygotowuje się szybciej niż pizzę. Oto przepis jak zrobić pizzę z ziemniaków czy, jak kto woli, zapiekankę ziemniaczaną a la pizza. Składniki: około 1/2 kg ugotowanych ziemniaków 2 jajka 4 łyżki mleka 50 dkg startego sera żółtego szczypta soli ewentualnie przyprawa do ziemniaków Wykonanie: Mleko, jajka i ser mieszamy aż będzie jednolita zalewa. Ziemniaki rozbić na puree i wymieszać dokładnie z pozostałymi składnikami, dodać soli. Masę wyłożyć do naczynia żaroodpornego, wyłożonego papierem do pieczenia. Rozprowadzić równomiernie. Posypać przyprawą, ułożyć na wierzchu ulubione składniki. Piec około 30 minut w temperaturze 190 stopni. Zaletą domowego ciasta z ziemniaków jest to, że można zmieniać jego smak. Dla uzyskania dobrego dania można przyprawić puree bardziej pikantnymi przyprawami. Dla innych podstawą smacznego dania będą czosnek lub smażona cebula. Mamy nadzieję, że teraz nie zabraknie wam pomysłów na domowe dania w stylu pizzy i będziecie je urozmaicać według własnych upodobań. Życzymy smacznego! Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dla 94,0% czytelników artykuł okazał się być pomocny

jak zrobić pizze w domu